شیوه شکستن حکم اعدام توسط شهید بروجردی

به گزارش ایواره، سرلشکر سید یحیی صفوی دستیار و مشاور مقام معظم رهبری و از فرماندهان دوران هشت سال دفاع مقدس در خاطرات خود با عنوان «از سنندج تا خرمشهر» که توسط سازمان اسناد و تحقیقات دفاع مقدس منتشر شده است. مرکز درباره شهید محمد بروجردی وی توضیح داد: قبل از انقلاب به تهران آمدم و به منزل ایشان (محمد بروجردی) در محله خیابان مولوی رفتم. ما آنجا برای کارهای نظامی علیه رژیم شاهنشاهی جلسه داشتیم. ما و همسرش را سوار ماشین کرد و به خانه یکی از دوستانش در ورامین رفتیم. یادم می آید زمستان بود.

زنان را به اتاق دیگری فرستاد و ما زیر صندلی نشستیم و در مورد فعالیت نظامی صحبت کردیم. او کارش را زیر پوشش خانواده انجام می داد. هرکس ببیند زنی جلو نشسته و مردی در جاده رانندگی می کند و ما در صندلی عقب نشسته ایم، به هیچ اطلاعاتی فکر نمی کند. مثلاً در آن زمان پاسگاه ژاندارمری معمولاً کنترل ها را انجام می داد، اما با این وجود او رفتار بسیار عادی داشت و در چهره اش خونسردی و آرامش فوق العاده ای نشان می داد.

مسیح کردستان

او از پیشوایان مؤمن، عارف، با اخلاق، شجاع، صبور و ولایی بود. کمتر چنین فرمانی را در کردستان دیده ام. فرمانده ما هم بود، چون فرمانده سپاه غرب کشور بود. زمانی که من به سنندج رفتم، ابتدا سرپرستی سنندج را بر عهده داشت. آقای بروجردی از نظر اخلاقی ممتاز بود و مسیح کردستان نامیده می شد. او واقعاً چهره ای مسیحی و روحی مسیحی داشت.

او از نظر شجاعت و قدرت تشکیلاتی قوی بود و سازمان پیشمرگان مسلمان کرد را تأسیس کرد. پیشمرگه واقعاً برای آزادی کردستان خدمت کرد، آنقدر صبور و تأثیرگذار بود که وقتی نیروهای ضدانقلاب اسیر می شدند با آنها بحث می کرد و آنها را متقاعد می کرد که راهشان اشتباه است. یعنی حتی به فکر ضدانقلاب هم بود.

در مواردی نیز حکم اعدام یک ضدانقلاب که به اعدام محکوم شده بود با توبه و معرفی به قاضی به حبس ابد تبدیل می شد. او قدرت فکری و نفوذ فرهنگی زیادی داشت. او هم در کردستان و هم در جنگ منشأ نفوذ بود. انصافاً تا زمان حیات ایشان، اگر بخواهم یکی از اصلی ترین افرادی را که در آزادی کردستان نقش اساسی داشت، نام ببرم، محمد بروجردی بود که نقش فرمانده را داشت.

تأسیس تیپ 27 محمد رسول الله (ص)

برای عملیات فتح المبین هر که آمد و موافقت کرد; این محمد بروجردی بود که حاج احمد متوسلیان و بچه های سپاه مریوان را از کردستان به جبهه جنوب آورد و تیپ 27 محمد رسول الله (ص) را تأسیس کرد. برای عملیات فتح المبین در بهمن 1360 به کرمانشاه رفتیم. من و آقا محسن رفتیم آنجا بروجردی، ناصر کاظمی و فرماندهان دیگر بودند.

آقا محسن گفت ما می خواهیم در غرب رودخانه کرخه یک عملیات بزرگ انجام دهیم اما یک یگان کوچک داریم و آمدیم از اینجا نیرو بگیریم. شما یک تیپ تشکیل می دهید. ناصر کاظمی گفت: «به خاطر جنگ جنوب همه پاسداران را قطع می کنید و بسیجی ها می آیند جنوب. ما برای کردستان نه پاسدار داریم و نه بسیجی. “فقط میخوای یه چیزی از اینجا بگیری!”

ایشان با ناراحتی از جلسه برخاست و رفت، اما یادم هست آن بزرگوار بروجردی دست به ریشه طلایی خود زدند و گفتند: «جنگ امام را مسئله اصلی می دانند. چشم، من خودم می آیم و نیروها را می آورم. من ماشین و اسلحه می آورم و از شما چیزی نمی خواهم. “فقط به من حکم بده.” خودش رفت؛ فرزندان مریوان و احمد متوسلیان و قجایی را به جنوب آورد و تیپ تشکیل داد.

اطاعت محض از امام

آقای بروجردی واقعا مطیع امام بود. در اوایل درگیری کردها، در سخنرانی هایم در سپاه پاسداران رسماً علیه بنی صدر موضع گرفتم. بروجردی یکی دوبار به من تذکر داد و گفت: «چون امام فرماندهی کل قوا را به ایشان تفویض کرده و از طرف امام منصوب شده است، علیه ایشان صحبت نکنید».

من و بروجردی از قبل از انقلاب با هم دوست بودیم و هر دو مسلح بودیم. گفتم آقا محمد من او را در فرانسه دیدم و می دانم چه جور آدمی است. او گفت: “شما نمی خواهید دانش خود را به نگهبانان منتقل کنید.” او چنین مردی بود. گفت چون حکم امام را دارد نباید علیه او حرف زد. درباره شهید بروجردی اگر چند کتاب بنویسند; یا فیلم بسازید، مناسب است. او واقعاً الگوی همه مجاهدین اسلام در لبنان، عراق و سوریه بود.

خشم مسیح

در سنندج شنیدم که پاسدار از چیزی ناراحت شده و بروجردی که فرمانده بود سیلی زده است. نگهبان را می بوسد و می گوید: باشه حالا بریم به دفتر مشکلاتت بگو تا حلش کنم. این چیزها دروغ نیست. ما واقعاً ارزش های اخلاقی عجیب و همچنین مقاومت قابل توجهی از این بزرگوار دیدیم.

بروجردی/ بروجردی فرماندهی جامعه محور بود

بروجردی تفکر مردمی داشت. اولین جمله مهمی که ایشان فرمودند این بود که باید بین ضد انقلاب و مردم کردستان فرق بگذاریم و مردم را از ضدانقلاب جدا کنیم و به کمک مردم کردستان ایران برویم و ضد انقلاب را سرکوب کنیم. دید اجتماعی بسیار گسترده ای داشت. شاید بینش نظامی من قویتر از او بود، چون افسر وظیفه بودم، اما بینش اجتماعی و سیاسی او خیلی بهتر بود.

او جامعه کرد را می شناخت و برای آن استراتژی فرهنگی داشت. مثلاً برای عمران و آبادانی و تأسیس فرمانداری ها و آموزش و پرورش زحمت کشید، فردای آن روز که سنندج را آزاد کردیم، دنبال استاندار و فرماندار و شهردار می گشت و زنگ زد به تهران و درخواست آموزش و پرورش و مخابرات کرد. بگذار مدرسه راه بیندازند. از تهران معلمان مرد و حتی زن دعوت کرد و آمدند و در سنندج مدرسه راه اندازی کردند.

حتی به غذای مردم هم توجه داشت. آن موقع آرد و اینها در سنندج نبود و باید از تهران می آمد. زنگ زد، ماشین آرد آمد و نانوایی ها راه افتاد و شهر شکل گرفت. بروجردی یک فرمانده سوسیالیست بود.

قدرت سازمانی

قدرت سازماندهی او فوق العاده بود. اولاً دنبال ساختار و تشکیلات بود، حتی برای ده نفر. از سپاه مشهد، شیراز، سپاه لرستان و مثلاً از شهرستان ها و استان ها به کردستان آمدند، اما تشکیلاتی نداشتند. وقتی 10 نفر، 20 نفر پاسدار و بسیجی آمدند، بلافاصله آنها را سازماندهی کرد و یکی از آنها را به عنوان فرمانده تعیین کرد و در یک محور مشخص به کار گرفت. او قدرت فوق العاده ای در سازماندهی نیروها داشت.

سکینه و صلح مسیح

در یکی دو عملیاتی که از پادگان سنندج برای خارج کردن باشگاه افسران از محاصره انجام شد و تعدادی از شهدا به شهادت رسیدند، همه ناراحت شدند، اما او با حوصله بسیار قرآن را از جیب چپش بیرون آورد و شروع کرد آن را بخوان در حوادث و مصیبت های بزرگ، مردی بسیار روحانی، تأثیرگذار و آرام بود. شهادت بزرگان هم او را ناراحت نکرد، چون انسان خودساخته ای بود و استقامت و ظرفیتش بالا بود.

منبع:

اردستانی، حسین، از سنندج تا خرمشهر: تاریخ شفاهی دفاع مقدس: روایت: سید یحیی (رحیم) صفوی، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول، 1399، ص 141، 142. ، 143 ، 144 ، ۱۴۵

انتهای پیام/