سرقت از کیف پول دیجیتال

سرقت از کیف پول دیجیتال به معنی دسترسی غیرمجاز به دارایی های رمزارزی افراد از طریق نفوذ به کیف پول های دیجیتال، چه نرم افزاری و چه سخت افزاری، است. این حملات سایبری اغلب با هدف به سرقت بردن ارز دیجیتال و بیت کوین انجام می شوند و می تواند منجر به از دست رفتن دائمی دارایی های دیجیتال شما شود. درک مکانیزم های هک و کلاهبرداری، و به کارگیری راهکارهای امنیت سایبری، برای محافظت از دارایی ها حیاتی است.

در دنیای پرشتاب امروزی که فناوری با سرعت سرسام آوری در حال پیشرفت است، ارزهای دیجیتال به عنوان یکی از نوآورانه ترین دستاوردهای تکنولوژی مالی، به سرعت جایگاه خود را در میان سرمایه گذاران و کاربران عادی پیدا کرده اند. اما همانند هر فناوری نوظهور دیگری، این حوزه نیز با چالش ها و تهدیدات خاص خود مواجه است. یکی از بزرگ ترین دغدغه های فعالان این بازار، خطر سرقت دارایی های دیجیتال است. ماهیت غیرمتمرکز و فرامرزی بودن رمزارزها، اگرچه مزایای بی شماری دارد، اما در عین حال کار را برای نظارت و اعمال قوانین قضایی در صورت بروز سرقت دشوارتر می سازد. این ویژگی ها باعث شده تا افراد سودجو و هکرها با روش های پیچیده و متنوعی به دنبال دسترسی غیرمجاز به کیف پول دیجیتال کاربران و به سرقت بردن سرمایه های آن ها باشند.

در ادامه این مقاله، به تفصیل به بررسی انواع سرقت ها، روش های رایج هک کردن کیف پول های دیجیتال، و همچنین راهکارهای جامع و کاربردی برای پیشگیری از این حوادث ناگوار خواهیم پرداخت. هدف ما افزایش آگاهی شما در زمینه امنیت رمزارزها و کمک به شما برای محافظت هرچه بهتر از دارایی های دیجیتالتان است.

سرقت بیت کوین یا ارز دیجیتال

سرقت بیت کوین یا هر ارز دیجیتال دیگر، به معنای دسترسی غیرمجاز و انتقال دارایی های رمزارزی از کیف پول متعلق به یک فرد به کیف پول یا آدرسی است که تحت کنترل سارق قرار دارد. این اتفاق معمولاً بدون اطلاع و رضایت مالک اصلی رخ می دهد و در اکثر موارد، به دلیل ماهیت غیرقابل بازگشت تراکنش های بلاکچین، منجر به از دست رفتن دائمی سرمایه می شود. برخلاف سیستم های مالی سنتی که امکان پیگیری و بازگرداندن وجوه دزدیده شده توسط بانک ها یا مراجع قضایی وجود دارد، در دنیای رمزارزها، مسئولیت امنیت دارایی ها به طور کامل بر عهده خود کاربر است.

هنگامی که یک کیف پول دیجیتال هک می شود، سارق معمولاً به کلید خصوصی یا عبارت بازیابی (Seed Phrase) آن دسترسی پیدا می کند. این کلید خصوصی به منزله رمز عبور نهایی و مالکیت دارایی های شما در شبکه بلاکچین است. با در اختیار داشتن کلید خصوصی، سارق می تواند تراکنش هایی را از طرف شما امضا کرده و ارزهای دیجیتال را به آدرس های تحت کنترل خود منتقل کند. این فرآیند به سرعت انجام می شود و پس از تأیید تراکنش در شبکه بلاکچین، بازگرداندن آن تقریباً غیرممکن است. به همین دلیل، پیشگیری از سرقت و حفظ امنیت کلید خصوصی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

در دنیای رمزارزها، هر فردی که به کلید خصوصی یک کیف پول دسترسی داشته باشد، مالک ارزهای دیجیتال موجود در آن تلقی می شود، بنابراین محافظت از این کلید حیاتی است.

یکی از دلایل اصلی جذابیت سرقت رمزارزها برای مجرمان، عدم نیاز به اطلاعات هویتی در هنگام انجام تراکنش ها در شبکه بلاکچین است. این ویژگی باعث می شود که ردیابی سارق و بازپس گیری دارایی ها بسیار دشوار شود، مگر اینکه سارق پس از سرقت، اقدام به نقد کردن دارایی ها در صرافی های متمرکز کند که اطلاعات هویتی کاربران را ثبت می کنند. بنابراین، آگاهی از روش های سرقت و اتخاذ تدابیر امنیتی لازم، تنها راه مؤثر برای محافظت از سرمایه در برابر این تهدیدات است.

روش های سرقت بیت کوین و ارزهای دیجیتال

دنیای ارزهای دیجیتال، با وجود پتانسیل های بی نظیر، همواره هدف حملات گوناگون سایبری بوده است. هکرها و کلاهبرداران با استفاده از روش های متنوع و پیچیده، سعی در دسترسی غیرمجاز به دارایی های دیجیتال کاربران دارند. شناخت این روش ها، اولین و مهم ترین گام در جهت محافظت از سرمایه شماست. این حملات می توانند از طریق نرم افزارهای مخرب، فریب های روانشناختی یا بهره برداری از آسیب پذیری های سیستمی انجام شوند. در ادامه به برخی از رایج ترین روش های سرقت بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال می پردازیم که هر سرمایه گذار باید از آن ها آگاه باشد.

این روش ها شامل طیف وسیعی از تکنیک ها، از حملات فنی پیشرفته گرفته تا فریب های ساده انسانی، می شوند. برخی از این تاکتیک ها بر مبنای مهندسی اجتماعی طراحی شده اند که کاربران را به صورت ناخودآگاه به افشای اطلاعات حساس خود ترغیب می کنند، در حالی که برخی دیگر از نقص های امنیتی در نرم افزارها یا پلتفرم ها بهره برداری می کنند. آگاهی کامل از این روش ها به شما کمک می کند تا هوشیار باشید و در برابر تلاش های سارقان، از دارایی های خود دفاع کنید.

۱۳ روش هک کردن کیف پول توسط هکرها

هکرها با خلاقیت و تخصص خود، همواره در حال ابداع روش های جدید برای نفوذ به کیف پول های دیجیتال هستند. در ادامه، به ۱۳ روش رایج و مهم که توسط هکرها برای سرقت دارایی های دیجیتال به کار گرفته می شوند، اشاره می کنیم:

۱. حملات فیشینگ (Phishing): این یکی از رایج ترین و مؤثرترین روش هاست. هکرها با ساخت وب سایت ها، ایمیل ها یا پیام های متنی تقلبی که کاملاً شبیه به پلتفرم های معتبر (مانند صرافی ها یا کیف پول ها) به نظر می رسند، کاربران را فریب می دهند تا اطلاعات حساس خود مانند نام کاربری، رمز عبور، کلید خصوصی یا عبارت بازیابی را وارد کنند. پس از وارد کردن اطلاعات، سارق به راحتی به کیف پول دسترسی پیدا می کند.

۲. بدافزارها (Malware) و کی لاگرها (Keyloggers): نصب نرم افزارهای مخرب بر روی سیستم کاربر. این بدافزارها می توانند به روش های مختلفی مانند دانلود از وب سایت های آلوده، پیوست های ایمیل مشکوک یا حتی از طریق USB آلوده وارد سیستم شوند. کی لاگرها نوع خاصی از بدافزار هستند که تمام ورودی های صفحه کلید (از جمله رمز عبور و کلیدهای خصوصی) را ثبت کرده و برای هکر ارسال می کنند.

۳. کیف پول های تقلبی و اپلیکیشن های جعلی: سارقان اپلیکیشن ها یا وب سایت های کیف پول تقلبی ایجاد می کنند که ظاهری مشابه نسخه های اصلی دارند. کاربران ناآگاه با دانلود یا استفاده از این کیف پول های جعلی، اطلاعات ورود خود را در اختیار هکرها قرار می دهند. همیشه باید نرم افزارها را از وب سایت های رسمی و معتبر دانلود کرد.

۴. کلاهبرداری های مهندسی اجتماعی (Social Engineering): این روش ها بر فریب انسان تمرکز دارند. هکرها با استفاده از ترفندهای روانشناختی، مانند وانمود کردن به عنوان پشتیبانی فنی، یا ارائه پیشنهادهای سرمایه گذاری وسوسه انگیز اما جعلی، کاربران را متقاعد می کنند تا کلیدهای خصوصی یا دسترسی به کیف پول خود را افشا کنند. این شامل طرح های پونزی و هرمی نیز می شود.

۵. حملات سواپ سیم کارت (SIM Swap): در این حمله، هکر با فریب شرکت مخابراتی، شماره تلفن قربانی را به سیم کارت خود منتقل می کند. از آنجایی که بسیاری از صرافی ها و سرویس ها از احراز هویت دو مرحله ای مبتنی بر پیامک استفاده می کنند، هکر می تواند با در اختیار داشتن شماره تلفن، به حساب های کاربری قربانی دسترسی پیدا کرده و دارایی ها را به سرقت ببرد.

۶. حملات بروت فورس (Brute-force Attack): در این روش، هکر با امتحان کردن تعداد زیادی رمز عبور یا کلید خصوصی به صورت خودکار، سعی می کند تا به کیف پول دسترسی پیدا کند. این حمله زمانی موثر است که رمز عبور یا کلید خصوصی بسیار ساده و قابل حدس باشد.

۷. هک صرافی های متمرکز (Centralized Exchanges): صرافی های بزرگ رمزارز، به دلیل نگهداری حجم زیادی از دارایی کاربران، همواره هدف حملات سایبری قرار می گیرند. اگر یک صرافی هک شود، دارایی های کاربران ذخیره شده در آن به خطر می افتند. نمونه های تاریخی مانند Mt. Gox و Coincheck گواه این موضوع هستند.

۸. حملات دیدلی (Dusting Attack): در این حمله، هکر مقادیر بسیار ناچیزی از ارز دیجیتال (که به آن Dust یا گرد و غبار می گویند) را به تعداد زیادی کیف پول ارسال می کند. هدف این است که با تحلیل فعالیت های این کیف پول ها در بلاکچین، الگوهای رفتاری یا حتی هویت کاربران را شناسایی کند و سپس با روش های دیگر، به آن ها حمله کند.

۹. افزونه های مرورگر مخرب و وب سایت های آلوده: برخی افزونه های مرورگر که به ظاهر مفید هستند، در واقع بدافزار بوده و می توانند اطلاعات حساس کاربر را سرقت کنند. همچنین، بازدید از وب سایت های آلوده که کدهای مخرب را اجرا می کنند، می تواند به سرقت اطلاعات کیف پول منجر شود.

۱۰. Wi-Fi عمومی ناامن: استفاده از شبکه های وای فای عمومی و ناامن، خطر شنود اطلاعات را افزایش می دهد. هکرها می توانند ترافیک شبکه را رهگیری کرده و اطلاعات ورود یا تراکنش های شما را به دست آورند. همیشه از VPN در شبکه های عمومی استفاده کنید.

۱۱. حملات کپی پیست (Clipboard Hijacking): در این روش، بدافزار آدرس کیف پول را که کاربر کپی کرده است (مثلاً برای ارسال رمزارز)، با آدرس کیف پول هکر جایگزین می کند. کاربر بدون اطلاع از این تغییر، دارایی خود را به جای آدرس مورد نظر، به آدرس سارق ارسال می کند.

۱۲. قراردادهای هوشمند مخرب (Malicious Smart Contracts): در پلتفرم های مبتنی بر قرارداد هوشمند، هکرها می توانند با ایجاد قراردادهای هوشمند با کدهای آسیب پذیر یا فریبنده، کاربران را به تعامل با آن ها ترغیب کنند و از این طریق دارایی های آن ها را به سرقت ببرند. این امر اغلب در پروژه های دیفای (DeFi) یا NFT رخ می دهد.

۱۳. سرقت از استخرهای استخراج (Mining Pool Hacks): در مواردی، هکرها به استخرهای استخراج رمزارز حمله می کنند و سهم استخراج کنندگان را به سرقت می برند. این حملات معمولاً پیچیده و نیازمند دانش فنی بالایی هستند.

شناخت این روش ها و آگاهی از نحوه عملکرد آن ها، اولین قدم برای محافظت از دارایی های دیجیتال شماست. همواره هوشیار باشید و از اصول اولیه امنیت سایبری پیروی کنید.

برخی کیف پول های نرم افزاری هک شده در سال های اخیر

تاریخچه ارزهای دیجیتال، متأسفانه شامل موارد متعددی از سرقت های بزرگ است که عمدتاً صرافی ها و کیف پول های نرم افزاری را هدف قرار داده اند. این حوادث، اهمیت امنیت و انتخاب صحیح ابزارهای نگهداری رمزارز را بیش از پیش برجسته می کنند. در اینجا به برخی از مشهورترین و بزرگ ترین هک های کیف پول های نرم افزاری و صرافی ها در سال های اخیر اشاره می کنیم:

۱. Mt. Gox (2014): این صرافی ژاپنی که زمانی بزرگ ترین صرافی بیت کوین در جهان بود، هدف یک حمله گسترده قرار گرفت و حدود ۸۵۰,۰۰۰ بیت کوین (معادل تقریبی ۴۶۰ میلیون دلار در آن زمان) از دست داد. این رویداد، تأثیر عمیقی بر بازار رمزارزها گذاشت و به عنوان یکی از بزرگ ترین سرقت ها در تاریخ کریپتو شناخته می شود.

۲. The DAO (2016): یک پروژه مبتنی بر اتریوم که هدف آن ایجاد یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز بود. به دلیل یک آسیب پذیری در کد قرارداد هوشمند آن، حدود ۳.۶ میلیون اتریوم (معادل حدود ۵۳ میلیون دلار در آن زمان) به سرقت رفت. این حادثه منجر به هارد فورک شبکه اتریوم و ایجاد اتریوم کلاسیک شد.

۳. Bitfinex (2016): این صرافی مستقر در هنگ کنگ، در یک حمله سایبری ۷۲ میلیون دلار بیت کوین از دست داد. این سرقت نیز به عنوان یکی از بزرگ ترین حوادث امنیتی در تاریخ صرافی ها ثبت شد.

۴. Parity Wallet (2017): این کیف پول نرم افزاری محبوب اتریوم، دو بار مورد حمله قرار گرفت. در اولین حمله، ۳۰ میلیون دلار اتریوم به دلیل یک باگ در کد، به سرقت رفت. در حمله دوم و گسترده تر، یک آسیب پذیری دیگر منجر به قفل شدن و غیرقابل دسترسی شدن حدود ۲۷۵ میلیون دلار اتریوم در کیف پول های چند امضایی شد.

۵. Coincheck (2018): یکی از بزرگ ترین صرافی های ژاپن، در این حمله ۵۳۰ میلیون دلار رمزارز NEM از دست داد. این سرقت، یکی از بزرگ ترین سرقت های ارز دیجیتال تا به امروز به شمار می رود و اهمیت تدابیر امنیتی قوی برای پلتفرم های نگهداری رمزارز را نشان داد.

۶. Binance (2019): اگرچه بایننس یکی از بزرگترین صرافی های جهان است، اما در سال ۲۰۱۹ مورد حمله قرار گرفت و حدود ۷۰۰۰ بیت کوین (حدود ۴۰ میلیون دلار در آن زمان) از کیف پول های گرم خود را از دست داد. بایننس از طریق صندوق بیمه خود، ضرر کاربران را جبران کرد.

۷. KuCoin (2020): این صرافی نیز در سال ۲۰۲۰ هدف حمله قرار گرفت و حدود ۲۸۰ میلیون دلار از دارایی های کاربران به سرقت رفت. اگرچه بخش عمده ای از این دارایی ها بعداً بازیابی شد، اما این حادثه نیز نشان دهنده ریسک های نگهداری رمزارز در صرافی هاست.

این نمونه ها نشان می دهند که هیچ پلتفرمی کاملاً مصون از خطر نیست و کاربران باید همواره با احتیاط و دانش کافی نسبت به انتخاب و استفاده از کیف پول ها و صرافی ها اقدام کنند. استفاده از کیف پول سخت افزاری برای نگهداری مقادیر زیاد رمزارز، یک راهکار امنیتی بسیار توصیه شده است.

راهکارهایی برای پیشگیری از سرقت رمزارزها

با توجه به ماهیت غیرمتمرکز و برگشت ناپذیر تراکنش های رمزارزی، بهترین و مؤثرترین راه برای محافظت از دارایی های دیجیتال، پیشگیری از سرقت است. در صورت وقوع سرقت، امکان بازیابی و پیگیری رمزارزها بسیار دشوار و در بیشتر موارد غیرممکن است، مگر اینکه سارق از طریق صرافی های متمرکز قابل شناسایی باشد. بنابراین، مسئولیت اصلی امنیت دارایی ها بر عهده خود کاربر است. با رعایت برخی اصول و استفاده از ابزارهای مناسب، می توان تا حد زیادی خطر هک و سرقت را کاهش داد. در ادامه به مهم ترین راهکارهای پیشگیری از سرقت رمزارزها می پردازیم.

این راهکارها شامل انتخاب ابزارهای مناسب برای نگهداری رمزارزها، محافظت از اطلاعات حساس مانند کلیدهای خصوصی و عبارت بازیابی، و همچنین اتخاذ عادات امنیتی صحیح در فضای آنلاین است. پیاده سازی این اقدامات، یک لایه دفاعی قوی در برابر تهدیدات سایبری ایجاد می کند و به شما اطمینان خاطر بیشتری در مدیریت دارایی های دیجیتالتان می دهد. بیایید نگاهی دقیق تر به این روش های پیشگیری بیندازیم.

۵ راه برای جلوگیری از هک کیف پول ارز دیجیتال

برای جلوگیری از هک کیف پول ارز دیجیتال، رعایت نکات امنیتی و اتخاذ رویکردی هوشمندانه ضروری است. در اینجا به ۵ راهکار کلیدی برای افزایش امنیت کیف پول شما اشاره می کنیم:

۱. انتخاب کیف پول دیجیتال مناسب: انواع مختلفی از کیف پول ها برای نگهداری ارز دیجیتال وجود دارد، از جمله کیف پول های سخت افزاری، نرم افزاری (دسکتاپ، موبایل)، آنلاین (تحت وب) و حتی کاغذی. هر کدام از این کیف پول ها سطوح امنیتی متفاوتی دارند. به طور کلی، کیف پول سخت افزاری به دلیل ذخیره سازی آفلاین (Cold Storage) کلیدهای خصوصی، امن ترین گزینه محسوب می شود و برای نگهداری مقادیر زیاد رمزارزها توصیه می گردد. کیف پول های نرم افزاری و آنلاین که به اینترنت متصل هستند (Hot Wallets)، آسیب پذیری بیشتری دارند. در صورت استفاده از کیف پول های نرم افزاری، حتماً برنامه را از وب سایت رسمی توسعه دهنده دانلود کنید تا از دانلود نسخه های تقلبی جلوگیری شود.

۲. محافظت دقیق از کلیدهای خصوصی و عبارت بازیابی: کلید خصوصی و عبارت بازیابی (Seed Phrase) شما، به منزله مالکیت دارایی های دیجیتالتان هستند. هرگز این اطلاعات را در اختیار هیچ کس قرار ندهید و آن ها را در مکانی امن و آفلاین (مانند یک کاغذ یا فلز حک شده) نگهداری کنید. از ذخیره آن ها در کامپیوتر متصل به اینترنت، ایمیل یا فضای ابری خودداری کنید. همچنین، هیچ گاه عبارت بازیابی خود را در وب سایت ها یا برنامه های ناشناس وارد نکنید.

۳. فعال سازی احراز هویت دو مرحله ای (2FA): این یک لایه امنیتی حیاتی است که حتی اگر رمز عبور شما لو برود، دسترسی هکرها به حسابتان را دشوار می کند. احراز هویت دو مرحله ای معمولاً از یک کد یک بار مصرف که به گوشی شما ارسال می شود (مانند Google Authenticator یا Authy) یا یک کلید امنیتی فیزیکی استفاده می کند. همیشه این قابلیت را برای کیف پول ها و صرافی های خود فعال کنید.

۴. دوری از حملات فیشینگ و بدافزارها: همواره نسبت به ایمیل ها، پیام ها و لینک های مشکوک هوشیار باشید. هیچ گاه روی لینک هایی که از منابع ناشناس ارسال شده اند کلیک نکنید، حتی اگر به ظاهر معتبر به نظر برسند. همیشه آدرس وب سایت ها را به صورت دستی وارد کنید و از نصب نرم افزارهای ناشناس یا پیوست های ایمیل مشکوک خودداری کنید. نصب یک آنتی ویروس معتبر و به روز نگه داشتن سیستم عامل و نرم افزارهای خود، می تواند در مقابله با بدافزارها مؤثر باشد.

۵. پشتیبان گیری منظم و ایمن: از کیف پول خود به صورت منظم پشتیبان گیری کنید. این پشتیبان گیری شامل عبارت بازیابی (Seed Phrase) یا کلید خصوصی شماست. این اطلاعات را در چند مکان امن و آفلاین نگهداری کنید تا در صورت از دست رفتن دستگاه یا آسیب دیدن کیف پول، بتوانید دارایی های خود را بازیابی کنید. این اقدام یک راهکار امنیتی مهم در برابر حوادث غیرمنتظره است.

رعایت این پنج اصل، به شما کمک می کند تا امنیت دارایی های دیجیتالتان را به میزان قابل توجهی افزایش دهید و از وقوع سرقت جلوگیری کنید. آگاهی و احتیاط، بهترین ابزار شما در دنیای رمزارزهاست.

امنیت کیف پول سخت افزاری

کیف پول های سخت افزاری به عنوان امن ترین راهکار برای نگهداری ارزهای دیجیتال شناخته می شوند و بهترین انتخاب برای کاربران و سرمایه گذاران بلندمدت هستند. دلیل اصلی این امنیت بالا، ماهیت آفلاین (Cold Storage) آن هاست. این دستگاه ها، کلید خصوصی شما را به صورت فیزیکی و جدا از محیط آنلاین ذخیره می کنند، به این معنی که کلیدهای شما هرگز در معرض خطر حملات بدافزاری یا فیشینگ که در محیط آنلاین رخ می دهند، قرار نمی گیرند.

یک کیف پول سخت افزاری معمولاً دارای یک تراشه امنیتی اختصاصی است که برای ذخیره کلیدهای خصوصی طراحی شده و در برابر دستکاری فیزیکی نیز مقاوم است. این دستگاه ها اغلب دارای یک صفحه نمایش کوچک و دکمه های فیزیکی هستند که برای تأیید تراکنش ها و امضای دیجیتال استفاده می شوند. این ویژگی به کاربر اجازه می دهد تا جزئیات تراکنش را قبل از تأیید نهایی، مستقیماً روی دستگاه مشاهده و تأیید کند، که خطر حملات کپی پیست (clipboard hijacking) را به شدت کاهش می دهد.

علاوه بر این، کیف پول های سخت افزاری معمولاً از پین کد و عبارت بازیابی (Seed Phrase) برای افزایش امنیت استفاده می کنند. پین کد برای دسترسی به دستگاه لازم است و در صورت وارد کردن اشتباه چندین بار، دستگاه قفل یا ریست می شود. عبارت بازیابی نیز به شما امکان می دهد در صورت گم شدن یا آسیب دیدن دستگاه، دارایی های خود را روی یک کیف پول سخت افزاری جدید بازیابی کنید. نگهداری ایمن این عبارت بازیابی در مکانی کاملاً آفلاین و دور از دسترس دیگران، از اهمیت بالایی برخوردار است.

برخی از کیف پول های سخت افزاری معتبر مانند Ledger و Trezor از نرم افزارهای متن باز (open-source) بهره می برند که این ویژگی امکان بررسی کدهای آن ها توسط جامعه برنامه نویسان را فراهم می کند و شفافیت و اعتمادپذیری آن ها را افزایش می دهد. این شفافیت به شناسایی و رفع سریع تر آسیب پذیری های احتمالی کمک می کند. در نهایت، با وجود امنیت بالای کیف پول های سخت افزاری، مسئولیت نهایی محافظت از دستگاه فیزیکی و عبارت بازیابی آن بر عهده خود کاربر است. استفاده صحیح و نگهداری دقیق از این ابزارها، امنیت دارایی های دیجیتال شما را تضمین می کند و خطر سرقت را به صفر نزدیک می کند.

روش بازیابی ارز دیجیتال دزدیده شده

بازیابی ارز دیجیتال دزدیده شده، به دلیل ماهیت غیرمتمرکز و برگشت ناپذیر شبکه بلاکچین، در اکثر موارد بسیار دشوار و حتی غیرممکن است. هنگامی که یک تراکنش رمزارزی در بلاکچین ثبت و تأیید می شود، امکان لغو یا بازگرداندن آن وجود ندارد. این ویژگی که به غیرقابل تغییر بودن (Immutability) معروف است، یکی از ارکان اصلی امنیت و اعتماد در بلاکچین است، اما در صورت سرقت، به ضرر قربانی عمل می کند. زیرا هر فردی که کلید خصوصی یک کیف پول را در اختیار داشته باشد، مالک دارایی های آن محسوب می شود و می تواند آن ها را منتقل کند.

با این حال، در برخی شرایط خاص، ممکن است سرنخ هایی برای پیگیری و در موارد بسیار نادر، بازیابی جزئی دارایی وجود داشته باشد. مهم ترین سناریو زمانی است که سارق، ارزهای دیجیتال دزدیده شده را برای نقد کردن یا معامله به یک صرافی متمرکز منتقل کند. صرافی های متمرکز (مانند بایننس، کوین بیس، یا صرافی های داخلی) معمولاً از پروتکل های احراز هویت مشتری (KYC) و مبارزه با پولشویی (AML) پیروی می کنند و اطلاعات هویتی کاربران خود را ثبت می کنند. اگر دارایی شما به یک چنین صرافی ای منتقل شده باشد، می توانید فوراً موضوع را به صرافی اطلاع دهید.

صرافی، در صورت تأیید سرقت و شناسایی آدرس سارق، ممکن است حساب وی را مسدود کرده و در همکاری با مراجع قانونی (پلیس فتا در ایران یا نهادهای مشابه در کشورهای دیگر)، به پیگیری قضایی کمک کند. اما این فرآیند زمان بر و پیچیده است و هیچ تضمینی برای موفقیت ندارد. در بیشتر موارد، سارقان حرفه ای از روش هایی برای پولشویی و پنهان کردن ردپای خود استفاده می کنند، مانند استفاده از میکسرها (Mixers) یا انتقال دارایی به صرافی های غیرمتمرکز یا کیف پول های ناشناس که ردیابی را دشوارتر می سازد.

در نهایت، باید تأکید کرد که بهترین روش بازیابی، در واقع پیشگیری از سرقت است. سرمایه گذاران باید همواره از قوی ترین تدابیر امنیتی مانند استفاده از کیف پول سخت افزاری، فعال سازی احراز هویت دو مرحله ای، و هوشیاری در برابر حملات فیشینگ و بدافزارها بهره ببرند تا خطر از دست دادن دارایی های خود را به حداقل برسانند. بازیابی دارایی های دزدیده شده از بلاکچین، تقریباً غیرممکن است و تنها در صورت همکاری سارق یا نهادهای متمرکز (مانند صرافی ها) ممکن است روزنه ای برای امید باقی بماند.

از آنجایی که اطلاعات هویتی در بلاکچین ثبت نمی شود، هر فردی که کلید خصوصی مربوط به یک کیف پول را در اختیار داشته باشد، مالک ارزهای دیجیتال موجود در آن تلقی می شود. این موضوع بازیابی دارایی های به سرقت رفته را بسیار مشکل و در بیشتر موارد غیرممکن می سازد.

توصیه می شود در صورت وقوع سرقت، علاوه بر اطلاع رسانی به صرافی (در صورت لزوم)، مراتب را به پلیس فتا یا مراجع قضایی مربوطه گزارش دهید. اگرچه شانس بازیابی کم است، اما این اقدام می تواند به پیگیری های قانونی و افزایش آگاهی در جامعه کمک کند و شاید در آینده به شناسایی و دستگیری مجرمان منجر شود.

سوالات متداول

آیا کیف پول سخت افزاری در برابر هکرها امنیت بیشتری دارد؟

بله، کیف پول سخت افزاری به دلیل ذخیره سازی آفلاین کلیدهای خصوصی، امن ترین گزینه برای نگهداری ارزهای دیجیتال محسوب می شود. این ویژگی از دسترسی بدافزارها و حملات آنلاین به کلیدهای شما جلوگیری می کند و خطر هک را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

آیا ارز دیجیتال دزدیده شده قابل ردیابی است؟

تراکنش های ارز دیجیتال در بلاکچین قابل مشاهده و ردیابی هستند، اما هویت صاحب آدرس ها معمولاً ناشناس است. ردیابی سارق تنها در صورتی ممکن است که او دارایی های دزدیده شده را به یک صرافی متمرکز با سیستم احراز هویت منتقل کند. در غیر این صورت، شناسایی و بازگرداندن آن بسیار دشوار است.

نشانه های هک شدن کیف پول دیجیتال چیست؟

نشانه های هک شدن کیف پول دیجیتال شامل مشاهده تراکنش های ناشناخته و غیرمجاز، عدم دسترسی به کیف پول با رمز عبور صحیح، تغییر ناگهانی موجودی کیف پول، یا دریافت پیام های هشدار امنیتی از سرویس های مرتبط است. در صورت مشاهده هر یک از این موارد، باید فوراً اقدامات امنیتی لازم را انجام دهید.

آیا امکان بیمه کردن ارز دیجیتال در برابر سرقت وجود دارد؟

بیمه کردن ارز دیجیتال در برابر سرقت در حال حاضر موضوعی پیچیده و در حال توسعه است. برخی از صرافی های بزرگ یا پلتفرم های نگهداری رمزارز ممکن است نوعی پوشش بیمه برای دارایی های موجود در کیف پول های گرم خود ارائه دهند، اما این پوشش ها معمولاً محدود هستند و همه انواع سرقت را شامل نمی شوند. بیمه های جامع برای کیف پول های شخصی کمتر رایج است.

چه مدت طول می کشد تا ارز دیجیتال دزدیده شده بازیابی شود؟

متأسفانه، بازیابی ارز دیجیتال دزدیده شده در اکثر موارد غیرممکن است. اگر در شرایط خاصی امکان پیگیری از طریق صرافی یا مراجع قانونی وجود داشته باشد، این فرآیند می تواند بسیار طولانی و زمان بر باشد و هیچ تضمینی برای موفقیت ندارد، زیرا به پیچیدگی پرونده و همکاری نهادهای مختلف بستگی دارد.