خلاصه کتاب زندگینامه من (نویسنده الکس فرگوسن)

کتاب «زندگینامه من» اثر سر الکس فرگوسن، روایتگر زندگی پرفراز و نشیب و دوران ۲۷ ساله مربیگری این اسطوره در باشگاه منچستریونایتد است که شامل فلسفه های مدیریتی، چالش ها و موفقیت های بی نظیر او می شود. این اثر بینش عمیقی نسبت به مسیر شغلی و شخصی یکی از بزرگترین مربیان تاریخ فوتبال ارائه می دهد.

الکس فرگوسن، نامی آشنا در دنیای فوتبال، صرفاً یک مربی نبود؛ او یک رهبر، یک استراتژیست و بنیان گذار یک میراث بی بدیل در باشگاه منچستریونایتد بود. این کتاب فراتر از یک روایت زندگی نامه صرف است و به کاوش در عمیق ترین لایه های مدیریت، روانشناسی ورزشی و چگونگی ساختن یک تیم برنده در طول دهه ها می پردازد. این اثر برای هر کسی که به دنبال درک عمیق تر از مدیریت موفق، رهبری کاریزماتیک و تعهد بی وقفه به تعالی است، فارغ از علاقه مندی به فوتبال، منبعی ارزشمند محسوب می شود.

ریشه ها و شور آغازین: از گلاسگو تا نیمکت مربیگری

سِر الکس فرگوسن در ۳۱ دسامبر ۱۹۴۱ در منطقه گوون گلاسگو، اسکاتلند، در یک خانواده کارگری متولد شد. محیط خشن و واقع گرایانه حاکم بر محله های کارگری گلاسگو، پایه های شخصیتی او را با مفاهیمی چون سخت کوشی، انضباط و وفاداری شکل داد. این آموزه ها، که ریشه در دوران کودکی و جوانی او داشتند، در تمام طول دوران حرفه ای فرگوسن، چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان مربی، نمایان بود. تجربیات او در کنار کارگران کشتی سازی گلاسگو و مشاهده تلاش بی وقفه آن ها برای کسب معاش، نگرشی عملی و بی تکلف به زندگی و کار در او ایجاد کرد که بعدها در فلسفه مربیگری اش بازتاب یافت.

فرگوسن دوران بازیگری خود را در پست مهاجم آغاز کرد و برای تیم های مختلفی از جمله کوئینز پارک، سنت جانستون، دانفرملین اتلتیک و گلاسگو رنجرز به میدان رفت. با وجود کسب افتخارات فردی و تیمی در دوران بازیگری، او به زودی دریافت که شور و علاقه اصلی اش در کنار زمین و در نقش مربیگری نهفته است. او به خوبی می دانست که برای رسیدن به اهداف بزرگتر، باید از نقش بازیکن خارج شده و به دنیای پیچیده تر و چالش برانگیزتر مربیگری قدم بگذارد.

اولین گام های فرگوسن در مربیگری با تیم های کوچک تر آغاز شد. او در سال ۱۹۷۴ هدایت تیم ایست استرلینگ شایر را برعهده گرفت و با منابع محدود و تیمی بی انضباط روبرو شد. اما همین دوره بود که به او آموخت چگونه با حداقل امکانات، حداکثر بهره وری را داشته باشد و چگونه انضباط را در هر سطحی از تیم، از رختکن تا زمین بازی، برقرار کند. سپس به سنت میرن رفت و در آنجا نیز توانایی های خود را در سازماندهی و بهبود عملکرد تیمی نشان داد. این تجربیات اولیه، اگرچه در مقیاسی کوچک، پایه های فلسفه مربیگری او را بنا نهاد که بعدها در منچستریونایتد به اوج خود رسید.

نقطه عطف دوران مربیگری فرگوسن، حضورش در باشگاه آبردین بود. او در سال ۱۹۷۸ هدایت این تیم اسکاتلندی را برعهده گرفت، تیمی که در سایه قدرت بی رقیب دو تیم گلاسگو رنجرز و سلتیک قرار داشت. فرگوسن با اراده ای پولادین و دیدگاهی بلندمدت، توانست آبردین را متحول کند. او نه تنها انحصار این دو تیم بزرگ را شکست، بلکه آبردین را به قدرت اول فوتبال اسکاتلند تبدیل کرد. اوج موفقیت او در آبردین، قهرمانی در جام در جام اروپا در سال ۱۹۸۳ بود. آبردین در فینال این رقابت ها، تیم قدرتمند رئال مادرید را شکست داد و این پیروزی، نام فرگوسن را در سطح بین المللی مطرح کرد. این موفقیت ها نشان داد که او توانایی رهبری تیمی را دارد که می تواند در بالاترین سطح رقابت ها، با غول های فوتبال اروپا رقابت کرده و حتی آن ها را شکست دهد.

ورود به اولدترافورد: آغاز یک دوران شکوهمند

در سال ۱۹۸۶، الکس فرگوسن چالش بزرگی را پذیرفت و هدایت باشگاه پرآوازه اما در آن زمان بحران زده منچستریونایتد را برعهده گرفت. یونایتد در وضعیت نابسامانی قرار داشت؛ بی انضباطی در رختکن بیداد می کرد، تیم فاقد یک ساختار منسجم بود و سال ها از دوران اوج خود فاصله گرفته بود. این چالش، آزمونی حقیقی برای فلسفه و توانایی های فرگوسن بود که او با بینش بلندمدت و اراده ای تزلزل ناپذیر وارد آن شد.

سال های ابتدایی حضور فرگوسن در اولدترافورد، با دشواری ها و فشار زیادی همراه بود. تیم نتایج پایداری کسب نمی کرد و انتقادات از سوی رسانه ها و هواداران افزایش یافته بود. بسیاری خواستار برکناری او بودند و تصور می کردند که فرگوسن نمی تواند دوران طلایی یونایتد را بازگرداند. اما مدیران باشگاه، به خصوص مارتین ادواردز، به او اعتماد کامل داشتند و همین اعتماد، فرصت لازم را برای فرگوسن فراهم آورد تا برنامه های بلندمدت خود را پیاده کند. او در این دوران سخت، به جای تسلیم شدن، بر اصول خود مبنی بر انضباط، سخت کوشی و بازسازی تیم تمرکز کرد.

نقطه شروع تحول و پایان دوران دشوار، قهرمانی در جام حذفی انگلستان در سال ۱۹۹۰ بود. این اولین جام فرگوسن با منچستریونایتد بود که نه تنها فشار را از روی دوش او برداشت، بلکه جرقه ای برای احیای اعتماد به نفس در تیم و هواداران شد. این قهرمانی، نشانه ای از آغاز دوران جدیدی از موفقیت ها بود و پایه و اساسی برای فتح افتخارات بزرگتر در آینده به شمار می رفت.

یکی از حیاتی ترین و تاریخ سازترین تصمیمات فرگوسن، اعتماد بی قید و شرط او به آکادمی باشگاه و پرورش استعدادهای جوان بود. او به جای خرید ستارگان گران قیمت، بر توسعه بازیکنان از رده های پایه تأکید کرد. این رویکرد منجر به ظهور پدیده ای شد که در تاریخ فوتبال به کلاس ۹۲ شهرت یافت. بازیکنانی نظیر دیوید بکهام، رایان گیگز، پل اسکولز، نیکی بات و برادران نویل (گری و فیل)، همگی محصول آکادمی یونایتد بودند و به ستون های اصلی تیم او تبدیل شدند. فرگوسن با دیدی آینده نگرانه، پتانسیل این جوانان را تشخیص داد و با صبر و برنامه ریزی دقیق، آن ها را به ستارگان جهانی تبدیل کرد. این تصمیم نه تنها از نظر اقتصادی به نفع باشگاه بود، بلکه روحی از وفاداری و تعهد را در تیم دمید که در سالیان بعد، کلید موفقیت های بی شمار یونایتد شد.

پس از ۲۶ سال انتظار، منچستریونایتد سرانجام در سال ۱۹۹۳ تحت هدایت فرگوسن قهرمانی لیگ برتر انگلستان را کسب کرد. این قهرمانی، مهر تأییدی بر فلسفه و استراتژی فرگوسن بود و آغازگر دورانی بی بدیل از سلطه منچستریونایتد بر فوتبال انگلستان و اروپا شد. این پیروزی نه تنها یک عنوان قهرمانی، بلکه نمادی از تولد دوباره یک غول فوتبال بود.

اوج گیری و سلطه: ساختن یک امپراتوری فوتبال

منچستریونایتد تحت هدایت سر الکس فرگوسن، به یک قدرت بی چون و چرا در فوتبال انگلستان تبدیل شد. تسلط این تیم بر لیگ برتر، نه تنها در تعداد قهرمانی ها، بلکه در شیوه حفظ انگیزه و برتری در سالیان متمادی نمایان بود. فرگوسن به طور مداوم تیم را جوان سازی می کرد و با تزریق استعدادهای جدید، مانع از افت انگیزه و اشباع بازیکنان می شد. او باور داشت که برای موفقیت پایدار، تیم باید همیشه در حال تحول باشد و از رکود دوری کند.

اوج این دوران سلطه، بدون شک، فصل تاریخی ۱۹۹۹ بود که منچستریونایتد موفق به کسب سه گانه بی سابقه (لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا) شد. این فصلی پر از درام، چالش و لحظات فراموش نشدنی بود. در لیگ برتر، یونایتد در رقابتی تنگاتنگ با آرسنال، در نهایت موفق به قهرمانی شد. در جام حذفی، پس از غلبه بر رقبای سرسخت، در فینال با نمایش درخشان، جام را بالای سر برد. اما اوج این حماسه، فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بایرن مونیخ بود. یونایتد تا دقایق پایانی با نتیجه ۱-۰ عقب بود، اما با گل های تدی شرینگهام و اوله گونار سولشر در وقت های تلف شده، به طرز معجزه آسایی پیروز شد و جام قهرمانی اروپا را به اولدترافورد آورد. این فینال، تجسمی از روحیه هرگز تسلیم نشدن و اراده آهنین تیمی بود که فرگوسن آن را ساخته بود.

فرگوسن در طول دوران مربیگری خود، با ستارگان بزرگ و پدیده هایی نظیر کریستیانو رونالدو و وین رونی همکاری کرد. توانایی او در مدیریت این شخصیت های بزرگ، حفظ انضباط و هدایت آن ها به سوی موفقیت های تیمی، یکی از برجسته ترین ویژگی های او بود. او می دانست چگونه از نبوغ فردی بازیکنان برای منافع جمعی تیم بهره برداری کند و همزمان، غرور و تکبر احتمالی آن ها را کنترل نماید.

مدیریت درگیری ها و مسائل انضباطی بازیکنان، از جمله نقاط قوت فرگوسن محسوب می شد. او در کتاب خود به صراحت درباره چگونگی برخورد با بازیکنانی مانند دیوید بکهام و روی کین صحبت می کند. فرگوسن اعتقاد راسخی داشت که هیچ بازیکنی، هر قدر هم که بزرگ باشد، فراتر از باشگاه نیست. او برای حفظ اقتدار و ساختار تیمی، در تصمیم گیری های سخت تردید نمی کرد و این رویکرد قاطعانه، احترام و اطاعت بازیکنان را به همراه داشت. او بارها نشان داد که برای حفظ آرامش و وحدت تیم، حاضر به چشم پوشی از ستاره های نامدار نیز هست.

«وقتی به گذشته نگاه می کنم در کنار موفقیت ها و جام ها به باخت ها هم می اندیشم. زندگی همواره پیروزی نیست. وقتی ما در سال ۹۵ فینال جام حذفی را به اورتون واگذار کردیم گفتم: «دیگر بس است. باید دست به تغییر بزنیم» و موفق شدیم. بازیکنان جوانی به تیم تزریق کردیم؛ همان کلاسِ ۹۲ معروف.»

فلسفه تخریب و بازسازی تیم برای جلوگیری از افت و حفظ پویایی، از اصول محوری فرگوسن بود. او معتقد بود که یک تیم موفق پس از چند سال، نیاز به تزریق خون تازه و تغییر دارد تا از اشباع و سستی جلوگیری شود. او بدون ترس، بازیکنان مسن تر و حتی محبوب را کنار می گذاشت و جای آن ها را با استعدادهای جوان یا خریدهای جدید پر می کرد. این چرخه مداوم از تغییر، تضمین کننده حفظ برتری یونایتد در دهه های متوالی بود.

پس از سه گانه تاریخی، فرگوسن همچنان به موفقیت های خود ادامه داد و در سال ۲۰۰۸، برای دومین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. این پیروزی در فینالی تمام انگلیسی مقابل چلسی، بار دیگر جایگاه یونایتد را به عنوان یکی از قدرت های بزرگ اروپا تثبیت کرد. در طول این دوران، او با رقبای سرسختی نظیر آرسنال تحت هدایت آرسن ونگر و چلسی تحت هدایت ژوزه مورینیو روبرو شد. فرگوسن در برابر این رقبا، استراتژی های هوشمندانه و بازی های روانی پیچیده ای را به کار می برد که نشان از هوش تاکتیکی و مدیریتی بالای او داشت. او نه تنها یک مربی بزرگ در زمین بازی بود، بلکه در جنگ های روانی خارج از آن نیز تبحر داشت.

درس های رهبری و مدیریت از نگاه فرگوسن

کتاب «زندگینامه من» الکس فرگوسن، نه تنها داستان یک مربی فوتبال، بلکه منبعی غنی از درس های رهبری و مدیریت است که می تواند برای مدیران در هر حوزه کاری مفید باشد. فلسفه های او فراتر از مستطیل سبز است و به هسته اصلی مدیریت افراد، تیم سازی و دستیابی به موفقیت پایدار می پردازد.

• انضباط و کنترل: فرگوسن به شدت به اهمیت حفظ اقتدار و ساختار در تیم اعتقاد داشت. او می دانست که بدون انضباط، هیچ تیمی نمی تواند به موفقیت های پایدار دست یابد. قوانین روشنی برای بازیکنان تعیین می کرد و در اجرای آن ها قاطع بود. این انضباط، هم در داخل زمین و هم در خارج از آن، به تیم یونایتد ثبات و هماهنگی می بخشید.

• توسعه استعداد و اعتماد به جوانان: رویکرد فرگوسن نسبت به آکادمی و پرورش بازیکنان جوان، مثال زدنی است. او به پتانسیل جوانان ایمان داشت و آماده بود که به آن ها فرصت دهد تا در بالاترین سطح خود را ثابت کنند. این اعتماد نه تنها به کشف استعدادهایی چون «کلاس ۹۲» منجر شد، بلکه روحیه ای از وفاداری و قدردانی را در بازیکنان پرورش داد.

• دید بلندمدت و برنامه ریزی استراتژیک: فرگوسن هیچ گاه تنها به فکر فصل جاری نبود. او همواره چشم اندازی بلندمدت برای باشگاه داشت و تیم های خود را بر اساس یک برنامه استراتژیک چند ساله می ساخت. این دیدگاه به او اجازه می داد تا تیم های پایدار و مقاوم در برابر نوسانات را ایجاد کند و از افق های زمانی فراتر رود.

• قدرت تطبیق پذیری: دنیای فوتبال به سرعت در حال تغییر است و فرگوسن توانایی فوق العاده ای در تطبیق تاکتیک ها و روش های خود با شرایط جدید داشت. او از یادگیری و به روزرسانی دانش خود ابایی نداشت و در طول سالیان متمادی، خود را با روندها و چالش های نوین فوتبال وفق می داد. این انعطاف پذیری یکی از کلیدهای دوام و موفقیت او بود.

• روانشناسی و مدیریت افراد: فرگوسن یک روانشناس تمام عیار بود. او نیازها، انگیزه ها و شخصیت های فردی بازیکنان و کارکنانش را به خوبی درک می کرد. او می دانست چگونه با هر بازیکن به طور خاص برخورد کند تا بهترین عملکرد را از او بگیرد، از تحسین تا توبیخ، همه را با هوشمندی به کار می برد. توانایی او در ایجاد ارتباط عمیق با بازیکنان، فراتر از یک رابطه کاری بود و آن ها را به عنوان خانواده خود می دید.

• سخت کوشی و تعهد: فرگوسن خود نمونه بارزی از سخت کوشی و تعهد بی وقفه بود و همین فرهنگ کاری را در سراسر باشگاه نهادینه کرد. او معتقد بود که موفقیت تنها با استعداد به دست نمی آید، بلکه نیاز به تلاش مداوم، پشتکار و فداکاری دارد. این فرهنگ، در تمام سطوح باشگاه، از بازیکنان تا کادر فنی و مدیریتی، جاری بود.

• اهمیت وفاداری و روح تیمی: فرگوسن به شدت بر ایجاد یک خانواده واقعی در باشگاه تأکید داشت. او وفاداری را یک اصل اساسی می دانست و تلاش می کرد تا بازیکنان نه تنها به او، بلکه به یکدیگر و به پیراهن منچستریونایتد وفادار باشند. روحیه تیمی و همبستگی در یونایتد فرگوسن، ستاره اصلی تیم بود.

• نحوه برخورد با رسانه ها و فشار عمومی: فرگوسن در طول دوران مربیگری خود، همواره تحت شدیدترین فشارها و انتقادات رسانه ای قرار داشت. او استراتژی های خاص خود را برای مدیریت رسانه ها و محافظت از تیمش در برابر فشارهای بیرونی داشت. او گاهی با رسانه ها درگیر می شد و گاهی با هوشمندی، از آن ها برای اهداف خود استفاده می کرد. توانایی او در کنترل روایت ها و حفظ تمرکز تیم، از نکات برجسته شخصیت او بود.

بازنشستگی و میراث ماندگار

در ماه می سال ۲۰۱۳، سر الکس فرگوسن پس از ۲۷ سال حضور تاریخی در باشگاه منچستریونایتد و کسب ۳۸ جام معتبر، تصمیم به بازنشستگی گرفت. این تصمیم، نقطه پایانی بر یکی از درخشان ترین و طولانی ترین دوران های مربیگری در تاریخ فوتبال بود. دلایل بازنشستگی او شامل نیاز به استراحت پس از سال ها کار بی وقفه، تمایل به گذراندن زمان بیشتر با خانواده، و البته این باور بود که زمان مناسب برای کناره گیری و واگذاری مسئولیت فرا رسیده است. تأثیر این جدایی بر دنیای فوتبال و به خصوص بر باشگاه منچستریونایتد، بلافاصله پس از رفتن او آشکار شد.

پس از بازنشستگی فرگوسن، منچستریونایتد وارد دوران پرچالشی شد. جانشینان او، با وجود تلاش های فراوان، نتوانستند آن ثبات، اقتدار و موفقیت های پیاپی را که فرگوسن برای باشگاه به ارمغان آورده بود، تکرار کنند. این مسئله نشان داد که تأثیر فرگوسن بر یونایتد، بسیار فراتر از یک مربی صرف بود و او توانسته بود یک فرهنگ، یک روحیه و یک ساختار بی نظیر را در باشگاه بنا نهد که نبودش به شدت احساس می شد. دوره های پسا فرگوسن، به خوبی اهمیت و عمق میراثی را که او از خود به جای گذاشته بود، نمایان ساخت.

میراث سر الکس فرگوسن، فراتر از تعداد بی شمار جام ها و رکوردهایی است که او به ثبت رساند. او ۱3 بار قهرمان لیگ برتر انگلستان و 2 بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد که ارقامی خیره کننده هستند. اما میراث واقعی او، در تأثیرگذاری بر نسل های بعدی مربیان و بازیکنان، و در فلسفه های مدیریتی و رهبری او نهفته است. او نشان داد که چگونه می توان با دیدی بلندمدت، اعتماد به جوانان، انضباط آهنین و توانایی بازسازی مداوم، در بالاترین سطح رقابت، برای دهه ها برتری را حفظ کرد. او به عنوان یک معلم و الگو، الهام بخش بسیاری از رهبران و مربیان کنونی در سراسر جهان است.

حتی پس از بازنشستگی، فرگوسن نقش مهمی در باشگاه منچستریونایتد ایفا کرد. او به عنوان سفیر و مشاور باشگاه، همچنان در تصمیم گیری های مهم حضور داشت و تجربه اش را در اختیار نسل های بعدی قرار داد. این حضور دائمی، نشان از عمق ارتباط او با باشگاه و تعهدش به آینده یونایتد بود. او همچنان نمادی از افتخار و موفقیت برای منچستریونایتد باقی مانده است.

چرا زندگینامه من الکس فرگوسن را بخوانیم؟

کتاب «زندگینامه من» اثر سر الکس فرگوسن، اثری فراتر از یک خاطره نگاری ورزشی است؛ این کتاب یک منبع الهام بخش و آموزشی برای طیف وسیعی از خوانندگان محسوب می شود. اگرچه مخاطب اصلی آن طرفداران پرشور فوتبال و به ویژه هواداران منچستریونایتد هستند که به دنبال درک عمیق تری از دوران طلایی باشگاه و زندگی شخصی و حرفه ای این اسطوره هستند، اما ارزش های این کتاب به مراتب گسترده تر است.

برای علاقمندان به زندگی نامه ها و خاطرات، این کتاب داستانی جذاب از موفقیت، پشتکار و غلبه بر چالش ها را روایت می کند. فرگوسن به صراحت درباره لحظات کلیدی زندگی اش، تصمیمات دشوار و درس هایی که از شکست ها آموخت، صحبت می کند. این صداقت، کتاب را به تجربه ای شخصی و تأثیرگذار تبدیل می کند.

بخش عظیمی از ارزش این کتاب برای مدیران، رهبران و کارآفرینان است. «زندگینامه من» مملو از درس های عملی در زمینه رهبری، مدیریت افراد و تیم سازی، تصمیم گیری در شرایط دشوار، حفظ انضباط و ایجاد یک فرهنگ سازمانی موفق است. فلسفه های مدیریتی فرگوسن، که در عمل و در بالاترین سطوح رقابت به اثبات رسیده اند، می توانند راهنمای ارزشمندی برای هر کسی باشند که در موقعیت رهبری قرار دارد. این کتاب نشان می دهد چگونه می توان با چشم اندازی بلندمدت، از استعدادهای جوان حمایت کرد و در عین حال، اقتدار و کنترل را حفظ نمود.

دانشجویان و پژوهشگران در زمینه های مدیریت، روانشناسی ورزشی و تاریخ فوتبال نیز می توانند از این اثر بهره مند شوند. این کتاب یک مطالعه موردی غنی از رهبری کاریزماتیک و موفقیت پایدار است که می تواند در تحلیل های آکادمیک و تحقیقات کاربردی مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، برای خوانندگان پرمشغله که فرصت مطالعه کامل کتاب را ندارند، مطالعه این خلاصه می تواند بینش عمیقی نسبت به محتوای اصلی و پیام های کلیدی کتاب فراهم آورد، بدون اینکه نیاز به صرف زمان زیادی باشد.

به طور خلاصه، این کتاب به شما نشان می دهد که چگونه یک فرد با اراده، شور و تعهد بی وقفه، می تواند نه تنها در یک زمینه خاص به اوج برسد، بلکه میراثی ماندگار و الهام بخش برای آیندگان از خود به جای بگذارد. درس های فرگوسن، فراتر از فوتبال، به جنبه های مختلف زندگی شخصی و حرفه ای شما تسری پیدا می کند و بینش های ارزشمندی برای رویارویی با چالش ها و دستیابی به اهداف بزرگ ارائه می دهد.

نتیجه گیری: اسطوره ای که هرگز فراموش نخواهد شد

سر الکس فرگوسن، نامی است که برای همیشه با عظمت و موفقیت در دنیای فوتبال گره خورده است. او با ۲۷ سال مربیگری در منچستریونایتد، نه تنها جام های بی شماری را به دست آورد، بلکه یک استاندارد جدید برای رهبری و مدیریت در ورزش تعیین کرد. «زندگینامه من» او، روایتی صادقانه از مسیر پر پیچ و خم زندگی و حرفه اش است که شامل پیروزی ها، شکست ها، چالش ها و درس های ارزشمندی است.

جایگاه بی بدیل فرگوسن در تاریخ، نه فقط به خاطر رکوردها و افتخاراتش، بلکه به دلیل توانایی او در شکل دهی شخصیت بازیکنان، ایجاد یک فرهنگ برنده و الهام بخشیدن به میلیون ها نفر در سراسر جهان است. او با فلسفه هیچ کس بزرگتر از باشگاه نیست و دیدگاه بلندمدتش، نشان داد که با تعهد، انضباط و عشق به کار، می توان به قله های غیرقابل تصور دست یافت. مطالعه زندگی نامه او، فرصتی است برای درک عمیق تر از نبوغ یک اسطوره و به کارگیری آموزه های او در ابعاد مختلف زندگی.