خرید ارز اولیه ارز دیجیتال

عرضه اولیه ارز دیجیتال فرصتی برای خرید رمزارزهای جدید پیش از ورود به بازار اصلی است. این فرآیند از طریق پلتفرم ها و صرافی های معتبر انجام می شود و پتانسیل کسب سود قابل توجهی دارد.

آشنایی با عرضه اولیه ارز دیجیتال

عرضه اولیه ارز دیجیتال که اغلب با اصطلاحاتی مانند ICO IEO یا IDO شناخته می شود به فرآیندی گفته می شود که در آن یک پروژه بلاکچینی جدید توکن یا رمزارز خود را برای اولین بار به عموم یا گروه خاصی از سرمایه گذاران ارائه می دهد. هدف اصلی این فرآیند جمع آوری سرمایه لازم برای توسعه پروژه و همچنین توزیع اولیه توکن ها در میان کاربران است. این روش شبیه به عرضه اولیه سهام (IPO) در بازارهای مالی سنتی است با این تفاوت که در دنیای رمزارزها انجام می شود و پلتفرم ها و قوانین متفاوتی دارد. مشارکت در این عرضه های اولیه به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که رمزارزهای نوپا را پیش از لیست شدن در صرافی های بزرگ و دسترسی عموم با قیمت پایین تری خریداری کنند.

شناخت این مفهوم و سازوکارهای آن برای هر کسی که علاقه مند به سرمایه گذاری در مراحل اولیه پروژه های کریپتویی است اهمیت حیاتی دارد. این عرضه اولیه نه تنها راهی برای جذب سرمایه برای پروژه هاست بلکه یک کانال مهم برای ورود توکن های جدید به اکوسیستم کریپتو محسوب می شود. موفقیت یا عدم موفقیت یک پروژه در مرحله عرضه اولیه می تواند تأثیر قابل توجهی بر آینده آن و همچنین بازده سرمایه گذارانی که در این مرحله مشارکت کرده اند داشته باشد. بنابراین درک دقیق چیستی و چرایی عرضه اولیه گام اول در مسیر خرید و سرمایه گذاری در آن است.

فرآیند عرضه اولیه ارز دیجیتال

فرآیند عرضه اولیه ارز دیجیتال معمولاً شامل چندین مرحله کلیدی است که پروژه و سرمایه گذاران باید طی کنند. این مراحل بسته به نوع عرضه (ICO IEO IDO) و پلتفرم میزبان می تواند کمی متفاوت باشد اما اصول کلی یکسان است. ابتدا پروژه جزئیات مربوط به رمزارز جدید کاربرد آن نقشه راه توسعه تیم و جزئیات فنی (مانند توکنامیکس و وایت پیپر) را منتشر می کند. این اطلاعات برای جذب سرمایه گذاران و ایجاد شفافیت ضروری است. سپس پروژه پلتفرم یا صرافی ای را برای برگزاری عرضه اولیه انتخاب می کند.

مرحله بعدی شامل ثبت نام و احراز هویت (KYC) سرمایه گذاران علاقه مند در پلتفرم میزبان است. این گام برای رعایت مقررات و جلوگیری از پولشویی اهمیت دارد. پس از تأیید هویت سرمایه گذاران باید شرایط مشارکت را رعایت کنند که ممکن است شامل نگهداری مقدار مشخصی از رمزارز بومی پلتفرم میزبان یا شرکت در قرعه کشی باشد. در یک بازه زمانی مشخص پنجره خرید عرضه اولیه باز می شود و سرمایه گذاران می توانند با استفاده از رمزارزهای پذیرفته شده (مانند بیت کوین اتریوم استیبل کوین ها یا توکن بومی پلتفرم) توکن های جدید را خریداری کنند. پس از پایان دوره فروش توکن های خریداری شده به کیف پول سرمایه گذاران منتقل شده و پروژه برای لیست کردن توکن در صرافی های ثانویه آماده می شود.

انواع عرضه اولیه ارز دیجیتال

عرضه های اولیه ارز دیجیتال در طول زمان تکامل یافته اند و اشکال مختلفی به خود گرفته اند تا با نیازهای بازار مقررات و پیشرفت های تکنولوژی بلاکچین سازگار شوند. سه نوع اصلی که امروزه مطرح هستند شامل ICO IEO و IDO می باشند که هر کدام سازوکار و ویژگی های خاص خود را دارند. ICO یا Initial Coin Offering اولین و عمومی ترین شکل عرضه اولیه بود که در آن پروژه ها مستقیماً توکن های خود را به سرمایه گذاران می فروختند. این روش اغلب با ریسک های بالایی همراه بود زیرا بسیاری از پروژه ها فاقد نظارت یا بررسی دقیق بودند.

IEO یا Initial Exchange Offering نوعی عرضه اولیه است که توسط یک صرافی ارز دیجیتال متمرکز میزبانی و مدیریت می شود. در این مدل صرافی مسئولیت بررسی اولیه پروژه (Due Diligence) مدیریت فرآیند فروش و توزیع توکن ها را بر عهده می گیرد. این امر معمولاً سطح اعتماد و امنیت بالاتری را برای سرمایه گذاران فراهم می کند زیرا صرافی ها معمولاً پروژه ها را قبل از لیست کردن بررسی می کنند. IDO یا Initial DEX Offering جدیدترین شکل عرضه اولیه است که بر روی پلتفرم های غیرمتمرکز (DEX) یا لانچ پدهای غیرمتمرکز انجام می شود. این مدل از قراردادهای هوشمند و استخرهای نقدینگی برای تسهیل فرآیند فروش استفاده می کند و با فلسفه تمرکززدایی بلاکچین همخوانی بیشتری دارد. هر یک از این انواع مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب روش مناسب بستگی به پروژه اهداف آن و ترجیحات سرمایه گذاران دارد.

فرصت ها و مزایای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال

خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال می تواند فرصت های جذابی را برای سرمایه گذاران فراهم کند به خصوص کسانی که به دنبال بازدهی بالا و مشارکت در مراحل اولیه پروژه های نوآورانه هستند. یکی از اصلی ترین مزایای مشارکت در این عرضه ها امکان خرید توکن ها با قیمتی پایین تر از قیمتی است که احتمالاً پس از لیست شدن در صرافی های ثانویه خواهند داشت. اگر پروژه موفق عمل کند و رمزارز آن مورد پذیرش بازار قرار گیرد ارزش توکن ها می تواند به سرعت و به میزان قابل توجهی افزایش یابد و سودآوری بالایی را برای سرمایه گذاران اولیه به ارمغان بیاورد.

علاوه بر پتانسیل کسب سود بالا خرید عرضه اولیه به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا بخشی از جامعه اولیه پروژه های جدید باشند. این مشارکت زودهنگام می تواند شامل دسترسی به اطلاعات اختصاصی شرکت در حاکمیت پروژه (در صورت وجود توکن حاکمیتی) و احساس تعلق به یک اکوسیستم در حال رشد باشد. همچنین سرمایه گذاری در عرضه اولیه می تواند راهی برای تنوع بخشیدن به سبد دارایی های دیجیتال باشد با افزودن رمزارزهایی که هنوز در بازارهای گسترده تر در دسترس نیستند. با این حال مهم است که این فرصت ها در کنار ریسک های ذاتی این نوع سرمایه گذاری در نظر گرفته شوند.

پتانسیل کسب سود بالا

پتانسیل کسب سود بالا یکی از محرک های اصلی برای سرمایه گذاران جهت مشارکت در عرضه های اولیه ارز دیجیتال است. پروژه هایی که در این مرحله توکن عرضه می کنند اغلب با قیمت های اولیه بسیار پایین تری نسبت به ارزش بالقوه آینده توکن ها عرضه می شوند. این قیمت گذاری اولیه با هدف جذب سرمایه و ایجاد انگیزه برای سرمایه گذاران اولیه صورت می گیرد. اگر پروژه توسعه خود را با موفقیت پیش ببرد محصول یا سرویس خود را عرضه کند و پذیرش گسترده ای در بازار به دست آورد تقاضا برای توکن آن افزایش می یابد.

افزایش تقاضا در کنار عرضه اولیه محدود می تواند منجر به رشد چشمگیر قیمت توکن پس از لیست شدن در صرافی ها شود. در گذشته شاهد مثال های متعددی از عرضه های اولیه بوده ایم که سرمایه گذاران اولیه توانسته اند سودهای چندصد یا حتی چندهزار درصدی کسب کنند. این سودهای نجومی هرچند نادر و پرخطر جذابیت اصلی خرید عرضه اولیه را تشکیل می دهند. با این حال باید به خاطر داشت که این پتانسیل سود بالا با ریسک از دست دادن کل سرمایه نیز همراه است زیرا بسیاری از پروژه های نوپا موفق به تحقق وعده های خود نمی شوند یا با چالش های غیرمنتظره ای روبرو می شوند که منجر به کاهش یا از دست رفتن ارزش توکن می شود. بنابراین تحقیق و بررسی دقیق پروژه قبل از سرمایه گذاری برای ارزیابی پتانسیل سود و ریسک ها ضروری است.

روش های خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال

برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال سرمایه گذاران می توانند از روش های مختلفی استفاده کنند که بسته به نوع عرضه (IEO یا IDO) و پلتفرم انتخابی متفاوت است. دو روش اصلی که امروزه رایج هستند خرید از طریق صرافی های متمرکز و شرکت در لانچ پدها (که اغلب برای IDOها استفاده می شوند) هستند. انتخاب روش مناسب به ترجیحات سرمایه گذار سطح آشنایی او با تکنولوژی و نوع پروژه هایی که به آن ها علاقه مند است بستگی دارد. هر روش فرآیند شرایط و مزایا و معایب خاص خود را دارد.

سرمایه گذاران باید قبل از هر اقدامی با دقت روش های موجود را بررسی کرده و پلتفرمی را انتخاب کنند که با نیازها و سطح ریسک پذیری آن ها همخوانی داشته باشد. همچنین ضروری است که از شرایط و الزامات خاص هر پلتفرم و هر عرضه اولیه مطلع شوند زیرا این شرایط می توانند به طور قابل توجهی متفاوت باشند و بر شانس موفقیت در خرید تأثیر بگذارند. درک این روش ها گام مهمی در جهت مشارکت ایمن تر و آگاهانه تر در بازار عرضه اولیه ارز دیجیتال است.

خرید عرضه اولیه از طریق صرافی های متمرکز

یکی از رایج ترین روش ها برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال مشارکت در عرضه هایی است که توسط صرافی های متمرکز بزرگ و معتبر میزبانی می شوند (IEO). صرافی هایی مانند بایننس کوکوین هوبی و غیره پلتفرم های مخصوصی به نام لانچ پد یا مشابه آن دارند که پروژه های جدید را پس از بررسی های اولیه (Due Diligence) در آنجا عرضه می کنند. فرآیند خرید در این صرافی ها معمولاً شامل چند مرحله است. ابتدا کاربر باید در صرافی ثبت نام کرده و فرآیند احراز هویت (KYC) را تکمیل کند. این مرحله برای اطمینان از هویت کاربران و رعایت مقررات ضروری است.

پس از احراز هویت کاربر برای شرکت در عرضه اولیه باید شرایط خاصی را برآورده کند. این شرایط اغلب شامل نگهداری مقدار مشخصی از توکن بومی صرافی (مثلاً BNB در بایننس) برای یک دوره زمانی معین قبل از شروع عرضه است. بر اساس میزان توکن نگهداری شده کاربران سهمی از توکن های عرضه شده را دریافت می کنند یا در قرعه کشی شرکت داده می شوند. در زمان عرضه کاربر با استفاده از رمزارزهای پذیرفته شده (مانند توکن بومی صرافی یا استیبل کوین ها) سهم خود را خریداری می کند. مزیت اصلی این روش اعتبار صرافی میزبان و بررسی اولیه پروژه ها توسط آن هاست که ریسک کلاهبرداری را کاهش می دهد. با این حال دسترسی به این عرضه ها ممکن است رقابتی باشد و میزان تخصیص توکن به هر کاربر محدود باشد.

شرکت در لانچ پدها

روش دیگر برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال به خصوص عرضه های غیرمتمرکز (IDO) شرکت در پلتفرم های مخصوصی به نام لانچ پد است. این لانچ پدها می توانند هم متمرکز (مانند لانچ پدهای صرافی ها) و هم غیرمتمرکز باشند. لانچ پدهای غیرمتمرکز بر روی شبکه های بلاکچینی مختلف (مانند اتریوم بایننس اسمارت چین پولکادات و سولانا) فعالیت می کنند و فرآیند فروش توکن را از طریق قراردادهای هوشمند مدیریت می کنند. برای شرکت در عرضه اولیه از طریق لانچ پدهای غیرمتمرکز معمولاً کاربر باید مقدار مشخصی از توکن بومی لانچ پد را خریداری کرده و برای یک دوره زمانی مشخص استیک (Staking) کند.

بر اساس میزان توکن استیک شده و سیستم رتبه بندی لانچ پد کاربر در یک Tier یا سطح خاص قرار می گیرد که میزان تخصیص تضمین شده یا شانس بالاتری در قرعه کشی برای خرید توکن های عرضه اولیه به او می دهد. در زمان عرضه کاربر می تواند سهم خود را با استفاده از رمزارزهای پذیرفته شده (اغلب استیبل کوین ها یا توکن بومی شبکه) خریداری کند. مزیت شرکت در لانچ پدهای غیرمتمرکز دسترسی به طیف وسیع تری از پروژه ها به خصوص پروژه های نوپا و کوچک تر و همچنین همخوانی با فلسفه تمرکززدایی است. با این حال این روش ممکن است برای کاربران تازه کار پیچیده تر باشد و نیاز به آشنایی با کیف پول های غیرمتمرکز و تعامل با قراردادهای هوشمند داشته باشد. همچنین ریسک کلاهبرداری در برخی لانچ پدهای کمتر شناخته شده وجود دارد.

معرفی بهترین سایت ها و پلتفرم ها برای خرید عرضه اولیه

برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال انتخاب سایت یا پلتفرم مناسب اهمیت زیادی دارد. پلتفرم های مختلفی در این زمینه فعالیت می کنند که هر کدام ویژگی ها قوانین و پروژه های خاص خود را دارند. بهترین پلتفرم برای شما بستگی به عواملی مانند نوع عرضه اولیه (IEO یا IDO) که به آن علاقه مند هستید دسترسی شما به پلتفرم های خارجی یا داخلی و سطح راحتی شما با فرآیندهای متمرکز یا غیرمتمرکز دارد. تحقیق دقیق درباره اعتبار پلتفرم پروژه هایی که قبلاً عرضه کرده اند و شرایط مشارکت آن ها قبل از هرگونه سرمایه گذاری ضروری است.

پلتفرم های معتبر معمولاً سابقه خوبی در برگزاری عرضه های موفق دارند و فرآیندهای شفافی را ارائه می دهند. همچنین پشتیبانی مناسب و منابع آموزشی می توانند در انتخاب پلتفرم تأثیرگذار باشند. در حالی که بسیاری از عرضه های اولیه بزرگ و پرطرفدار بر روی پلتفرم های خارجی انجام می شوند بررسی گزینه های داخلی (در صورت وجود و اعتبار) نیز می تواند مفید باشد. مهم ترین اصل انجام تحقیقات کامل و عدم سرمایه گذاری در پلتفرم ها یا پروژه هایی است که اطلاعات کافی یا شفافیت لازم را ارائه نمی دهند.

پلتفرم های خارجی خرید عرضه اولیه

بخش عمده ای از عرضه های اولیه بزرگ و شناخته شده ارز دیجیتال بر روی پلتفرم های خارجی به خصوص لانچ پدهای صرافی های متمرکز بین المللی و لانچ پدهای غیرمتمرکز معتبر انجام می شود. از جمله معروف ترین پلتفرم های خارجی برای خرید عرضه اولیه می توان به بایننس لانچ پد (Binance Launchpad) کوکوین اسپات لایت (KuCoin Spotlight) هوبی پرایم لیست (Huobi Primelist) و گیت.آی او استارت آپ (Gate.io Startup) اشاره کرد که اغلب عرضه های اولیه از نوع IEO را میزبانی می کنند. برای مشارکت در این پلتفرم ها معمولاً نیاز به ثبت نام احراز هویت و نگهداری توکن بومی صرافی مربوطه دارید.

علاوه بر صرافی ها لانچ پدهای غیرمتمرکز متعددی نیز وجود دارند که بر روی شبکه های مختلف فعالیت می کنند و عرضه های اولیه از نوع IDO را تسهیل می کنند. پلتفرم هایی مانند پولکااستارتر (Polkastarter) دائو میکر (DAO Maker) سیدیفای (Seedify) تراست پد (TrustPad) و کاردانوید (CardanoPad) نمونه هایی از این لانچ پدها هستند. مشارکت در این پلتفرم ها معمولاً نیازمند استیک کردن توکن بومی خود لانچ پد است و فرآیند خرید از طریق کیف پول های غیرمتمرکز انجام می شود. انتخاب پلتفرم خارجی بستگی به پروژه مورد نظر و همچنین دسترسی کاربران از مناطق مختلف جهان به این پلتفرم ها دارد.

پلتفرم های داخلی خرید عرضه اولیه

در حوزه رمزارز و بلاکچین در ایران فعالیت های مرتبط با عرضه اولیه ارز دیجیتال ممکن است متفاوت از بازارهای بین المللی باشد. در حال حاضر اغلب صرافی های ارز دیجیتال داخلی بیشتر بر روی خرید و فروش رمزارزهایی تمرکز دارند که قبلاً لیست شده و در بازار ثانویه در حال معامله هستند. مفهوم عرضه اولیه به شکلی که در پلتفرم های بین المللی مانند بایننس لانچ پد یا لانچ پدهای IDO وجود دارد یعنی فروش اولیه توکن یک پروژه کاملاً جدید پیش از لیست شدن در بازار گسترده در پلتفرم های داخلی کمتر رایج یا در دسترس عموم است.

این وضعیت ممکن است به دلایل مختلفی از جمله چالش های رگولاتوری نوپا بودن اکوسیستم بلاکچین داخلی برای جذب سرمایه در مقیاس بزرگ از طریق عرضه توکن یا تمرکز بیشتر بر روی ارائه خدمات معاملاتی بازار ثانویه باشد. با این حال ممکن است برخی پروژه های داخلی تلاش هایی برای جذب سرمایه اولیه از طریق روش های مشابه یا خصوصی انجام دهند که دسترسی به آن ها محدودتر باشد. سرمایه گذارانی که در ایران هستند و علاقه مند به مشارکت در عرضه های اولیه بین المللی هستند ممکن است با چالش هایی در زمینه دسترسی به پلتفرم های خارجی و احراز هویت روبرو شوند و نیاز به بررسی راه های جایگزین و رعایت قوانین و ریسک های مربوطه داشته باشند. مهم است که کاربران ایرانی در این زمینه با احتیاط عمل کرده و از پلتفرم های داخلی یا خارجی که از نظر قانونی و امنیتی وضعیت شفافی ندارند دوری کنند.

ریسک های خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال

در حالی که خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال پتانسیل سود بالایی دارد با ریسک های قابل توجهی نیز همراه است که سرمایه گذاران باید کاملاً از آن ها آگاه باشند. شاید بزرگترین ریسک احتمال از دست دادن کل سرمایه باشد. بسیاری از پروژه های نوپا موفق به تحقق وعده های خود نمی شوند با مشکلات فنی یا مدیریتی روبرو می شوند یا حتی ممکن است کلاهبرداری (Rug Pull) از آب دربیایند. در این صورت ارزش توکن های خریداری شده به سرعت به صفر می رسد.

ریسک دیگر نوسانات بسیار بالای قیمت پس از لیست شدن در صرافی است. حتی پروژه های خوب نیز ممکن است در ابتدا با افت قیمت مواجه شوند یا نوسانات شدیدی را تجربه کنند. همچنین ممکن است نقدینگی توکن در روزهای اولیه پس از لیست شدن پایین باشد که فروش توکن ها را دشوار می کند. ریسک های رگولاتوری نیز وجود دارند؛ دولت ها و نهادهای نظارتی در سراسر جهان هنوز در حال تدوین قوانین مربوط به عرضه اولیه و رمزارزها هستند و تغییرات قانونی می تواند بر پروژه و ارزش توکن تأثیر منفی بگذارد. علاوه بر این فرآیندهای مشارکت در عرضه اولیه ممکن است پیچیده باشند و اشتباه در انجام مراحل می تواند منجر به از دست رفتن فرصت یا حتی سرمایه شود. بنابراین سرمایه گذاری در عرضه اولیه نیازمند تحمل ریسک بالا و انجام تحقیقات بسیار دقیق و همه جانبه (Due Diligence) بر روی پروژه تیم و پلتفرم میزبان است.

تفاوت عرضه اولیه با سایر روش های خرید ارز دیجیتال

خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال تفاوت های اساسی با خرید رمزارز در بازار ثانویه (یعنی خرید از صرافی ها پس از لیست شدن عمومی) دارد. اصلی ترین تفاوت در زمان خرید و قیمت است. در عرضه اولیه شما توکن را مستقیماً از پروژه یا از طریق پلتفرم میزبان (صرافی یا لانچ پد) و پیش از دسترسی عموم به آن خریداری می کنید. قیمت در این مرحله معمولاً پایین تر از قیمتی است که انتظار می رود توکن پس از لیست شدن در بازار ثانویه به آن برسد با این فرض که پروژه موفق باشد.

در مقابل خرید از صرافی های متمرکز یا غیرمتمرکز در بازار ثانویه به این معنی است که شما توکن را از سایر سرمایه گذاران یا معامله گران خریداری می کنید. قیمت بر اساس عرضه و تقاضای بازار تعیین می شود و می تواند به سرعت تغییر کند. ریسک در عرضه اولیه عموماً بالاتر است زیرا شما در مراحل اولیه پروژه سرمایه گذاری می کنید و اطلاعات کمتری از عملکرد بازار توکن در دسترس است. در بازار ثانویه اگرچه نوسانات وجود دارد اما تاریخچه قیمتی و حجم معاملات مشخص است. همچنین دسترسی به عرضه اولیه معمولاً محدودتر است (نیاز به ثبت نام احراز هویت رعایت شرایط خاص) در حالی که خرید در بازار ثانویه برای هر کسی که در صرافی حساب دارد آسان تر است. عرضه اولیه بیشتر شبیه به سرمایه گذاری خطرپذیر در مراحل اولیه یک استارتاپ است در حالی که خرید در بازار ثانویه شبیه به خرید سهام شرکتی است که قبلاً در بورس لیست شده است.

آینده عرضه اولیه ارز دیجیتال

آینده عرضه اولیه ارز دیجیتال به شدت به تکامل بازار رمزارزها پیشرفت های تکنولوژی بلاکچین و تغییرات رگولاتوری در سراسر جهان گره خورده است. پس از دوره های تب و تاب اولیه ICOها که با کلاهبرداری های زیادی همراه بود بازار به سمت مدل های منظم تر و شفاف تر مانند IEO و IDO حرکت کرده است. انتظار می رود این روند ادامه یابد و پلتفرم های عرضه اولیه با تمرکز بر بررسی دقیق تر پروژه ها (Due Diligence) افزایش شفافیت و ارائه سازوکارهای عادلانه تر برای تخصیص توکن به بلوغ بیشتری برسند.

قوانین و مقررات در حوزه رمزارزها در حال توسعه هستند و این امر می تواند بر نحوه برگزاری عرضه های اولیه تأثیر بگذارد. ممکن است شاهد افزایش نظارت ها و الزامات قانونی برای پروژه ها و پلتفرم های میزبان باشیم که می تواند به افزایش اعتماد سرمایه گذاران کمک کند هرچند ممکن است فرآیندها را پیچیده تر کند. رشد دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) و وب 3.0 نیز می تواند به محبوبیت بیشتر IDOها و پلتفرم های غیرمتمرکز کمک کند. در مجموع به نظر می رسد عرضه اولیه به عنوان یک روش جذب سرمایه و توزیع توکن برای پروژه های بلاکچینی باقی خواهد ماند اما احتمالاً با استانداردهای بالاتر شفافیت بیشتر و سازوکارهای متنوع تر که هم با نیازهای پروژه ها و هم با انتظارات سرمایه گذاران همخوانی داشته باشند.

عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست؟

فرآیندی برای فروش اولیه رمزارزهای جدید به سرمایه گذاران پیش از لیست شدن در بازار ثانویه. این روش برای جمع آوری سرمایه پروژه استفاده می شود و فرصتی برای خرید با قیمت پایین تر است.

چگونه عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم؟

می توانید از طریق پلتفرم های عرضه اولیه (لانچ پدها) یا بخش های مخصوص عرضه اولیه در صرافی های متمرکز معتبر اقدام به خرید کنید. نیاز به تحقیق و احراز هویت معمول است.

بهترین سایت ها برای خرید عرضه اولیه کدامند؟

پلتفرم های معتبر خارجی مانند بایننس لانچ پد کوین لیست پولکااستارتر و دائو میکر در این زمینه فعالیت دارند. تحقیق کامل درباره پلتفرم و پروژه قبل از سرمایه گذاری ضروری است.

آیا خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال پرخطر است؟

بله به دلیل نوسانات بالا ریسک کلاهبرداری و احتمال شکست پروژه خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال بسیار پرخطر محسوب می شود و ممکن است منجر به از دست رفتن کل سرمایه شود.

چه تفاوتی بین ICO و IEO و IDO وجود دارد؟

ICO عمومی ترین نوع است IEO توسط صرافی متمرکز برگزار می شود و IDO روی پلتفرم های غیرمتمرکز (DEX) انجام می گیرد. تفاوت ها در پلتفرم فرآیند و سطح نظارت است.