جزایر سه گانه، میراثی برای فردای کودکان ایران

به گزارش ایواره محمدمهدی سیدناصری مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین الملل کودکان در یادداشتی در ایواره نوشت:

جزایر سه گانه ابوموسی تنب بزرگ و تنب کوچک بخشی جدایی ناپذیر از تمامیت ارضی ایران هستند که علاوه بر اهمیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی نمایانگر هویت تاریخی و فرهنگی ملت ایران اند.

تمامیت ارضی یکی از بنیادی ترین اصول حقوق بین الملل است که از سوی منشور سازمان ملل متحد نیز حمایت می گردد. جزایر سه گانه ایرانی با تاریخی کهن و ارتباط عمیق با فرهنگ و تمدن ایران در طول تاریخ بخشی از خاک این سرزمین بوده اند اما ادعاهای مکرر برخی دولت ها نسبت به این جزایر و تهدیدات علیه تمامیت ارضی ایران نه تنها بر امنیت ملی تاثیرگذار است بلکه آینده کودکان این سرزمین را نیز به خطر می اندازد.

جزایر ابوموسی تنب بزرگ و تنب کوچک در نقطه ای حساس از تنگه هرمز قرار دارند که یکی از مهم ترین گذرگاه های انرژی جهان محسوب شده و کنترل این جزایر به معنای تاثیرگذاری بر جریان نفت و گاز جهانی است و این اهمیت ژئوپلیتیکی آن ها را به نقطه ای کلیدی برای امنیت و منافع ملی ایران بدل نموده است. علاوه بر این این جزایر به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود از منظر محیط زیستی نیز اهمیت دارند. حفاظت از این بوم سازگان برای نسل های آینده ایران ضروری و لازم است.

کودکان امروز و فردای ایران (نسل زد و آلفا) وارث این منابع طبیعی و استراتژیک اند و وظیفه ی امروز ما حفظ و پاسداری از آن هاست. از منظر حقوق بین الملل حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه به لحاظ تاریخی قانونی و قراردادی به صورت شفاف قابل اثبات است. اسناد متعددی از جمله نقشه های تاریخی و مکاتبات بین المللی در دوران قاجار و پهلوی تاییدکننده این حاکمیت اند. در سال ۱۹۷۱ میلادی و پس از خروج بریتانیا از خلیج فارس ایران حاکمیت خود را بر این جزایر تثبیت کرد. اگرچه برخی کشورها مدعی این جزایر شدند اما هیچ دادگاه بین المللی یا نهاد حقوقی معتبری این ادعاها را تایید نکرده است. دفاع از حاکمیت بر این جزایر نه تنها به عنوان یک حق تاریخی بلکه به عنوان تضمینی برای حفظ تمامیت ارضی ایران و انتقال این حق به کودکان نسل های آینده واجب است.

حقوق کودکان به عنوان بخش جدایی ناپذیر حقوق بشر شامل حق زندگی در محیطی امن برخورداری از آموزش و داشتن آینده ای پایدار است. حفظ تمامیت ارضی ایران به ویژه در مناطقی چون جزایر سه گانه بخشی از تعهد ملی در قبال این حقوق است. اگر تمامیت ارضی جزایر سه گانه ایرانی تهدید شود کودکان نسل های آینده نه تنها از منابع اقتصادی بلکه از هویت تاریخی و فرهنگی خود محروم خواهند شد. پاسداری از این جزایر تداوم پیوندهای تاریخی و هویتی ایران را برای نسل های آتی تضمین می کند. وظیفه ی امروز ما دفاع از این اراضی به عنوان میراثی است که حق انکارناپذیر نسل های آینده است. تضمین امنیت جزایر سه گانه نیازمند رویکردی چندبعدی است که شامل ابزارهای دیپلماسی تقویت نظامی و ایجاد اجماع ملی می شود. همچنین آموزش نسل جوان در مورد اهمیت این جزایر و ایجاد حس مسئولیت پذیری نسبت به تمامیت ارضی از دیگر گام های ضروری است. این آموزش ها باید شامل شناخت تاریخی حقوقی و جغرافیایی این مناطق باشد تا کودکان امروز میراث داران آگاه و مسئول فردا باشند.

جزایر سه گانه فراتر از یک مسئله ی ملی نماد هویت و بقای یک ملت هستند. دفاع از این جزایر صرفاً اقدامی نظامی یا دیپلماتیک نیست بلکه وظیفه ای انسانی در قبال کودکان این سرزمین است که می بایست میراثی امن پایدار و پرغرور به ارث ببرند. در جهانی که رقابت ها بر سر منابع و اراضی هرروز پیچیده تر می شود ایران باید با تکیه بر تاریخ قوانین بین المللی و أراده ی ملی از جزایر سه گانه به عنوان بخشی از تمامیت ارضی خود دفاع کند. آینده کودکان ایران در گرو تصمیمات و اقدامات امروز ماست. با حفظ این میراث پلی به سوی آینده ای روشن تر برای کودکان نسل های بعدی خواهیم ساخت.

انتهای پیام