چگونه حس خلاقیت و کنجکاوی را به کلاس درس برگردانیم؟
ایواره/خراسان رضوی همیشه کنجکاوی و تمایل به دانستن، ویژگی مهم بوده اما در دنیای پیچیده امروزی ضروری نیز شده است، با این حال، سیستم‌های آموزشی ما اغلب بر «تدریس برای آزمون» تمرکز و از کنجکاوی و خلاقیت اجتناب می‌کنند.
به گزارش ویفروم، توسعه فناورانه و ارتباط متقابل همچنین تقاضا برای نوآوری‌های روزافزون به سرعت در حال پیشرفت و برای پاسخگویی به تقاضا در دنیای امروز، درک، یادگیری و آزمایش در سازمان‌های ما حیاتی است. ایجاد آنها با بازگرداندن حس کنجکاوی به سیستم‌های آموزشی ما آغاز می‌شود.
کنجکاوی برای یادگیری، به هر شکلی که باشد، در مدرسه یا خارج از آن و با دانش‌آموزان در هر سن، پیشینه، سطح تحصیلات و در همه مناطق جغرافیایی ضروری است. کنجکاوی در یادگیری که توسط فناوری، داستان سرایی و دیدگاه‌های سیستمی توانمند می‌شود، به دانش‌آموزان این پتانسیل را می‌دهد تا در دنیای پیچیده حرکت کنند و راه‌های نوآورانه آینده را برای مقابله با چالش‌های به هم پیوسته و جهانی بیابند.
کنجکاوی ناشی از میل به کشف برای توانایی ما در یادگیری و حل مسائل پیچیده ضروری است. این کار تعامل با ایده‌های جدید را تشویق و مغز در یادگیری اطلاعاتی که حس کنجکاوی را برمی‌انگیزد، بهتر عمل می‌کند.
برخی از ابزارها برای ایجاد حس کنجکاوی و غنی‌سازی یادگیری، نوید استفاده در تنظیمات یادگیری را دارند، به‌عنوان مثال، تفکر سیستمی و نقشه‌برداری، امکان نشان دادن ارتباطات متقابل بین عناصر پیچیده و متنوع در یک محیط را فراهم می‌کند. پس سوال این است که چگونه می‌توانیم از این ابزارها برای بازگرداندن حس کنجکاوی به کلاس استفاده کنیم.
برای توسعه نوآوری‌های اجتماعی مورد نیاز برای جهان در حال پیشرفت و چالش‌برانگیز، دانش‌آموزان باید بتوانند تصور، فکر، مشارکت کنند و کنجکاو باشند که هیچ‌کدام تنها از طریق یادگیری استاندارد پشتیبانی نمی‌شوند.
با پرورش کنجکاوی، رشد شناختی را تقویت و ایجاد مشارکتی راه‌حل‌های نوآورانه را امکان‌پذیر و از انگیزه درونی برای کشف و درک جهان خود استفاده می‌کنیم. این تعاریف از کنجکاوی و کلاس درس فراتر از فضاهای یادگیری سنتی، تعاریف دانش‌آموزان و روش‌های یادگیری است.
مهمترین راهکارها برای بازگرداندن حس کنجکاوی به کلاس درس
قدرت داستان‌ها در آموزش بسیار مهم هستند زیرا داستان‌ها همیشه راهی اساسی برای درک جهان و جایگاه خود در آن برای انسان‌ها بوده است.
فناوری تعاملی به‌عنوان کاتالیزوری برای تغییر است. فناوری تعاملی موانع سنتی در آموزش را از بین میبرد و پتانسیل تجارب یادگیری شخصی‌شده را ارائه می‌دهد که با نیازهای هر دانش‌آموز منطبق است.
نقش تفکر سیستمی و نقشه‌برداری نیز اهمیت دارد زیرا تفکر سیستمی برای درک و پرداختن به چالش‌های جهانی بسیار مهم است. با آموزش دانش‌آموزان به دیدن پیوستگی سیستم‌های اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی، آنها را قادر می‌سازیم تا به‌طور کلی فکر و به طور مؤثر عمل کنند.
رویکرد طراحی مشترک که توسط تفکر سیستمی اطلاع‌رسانی می‌شود، به مربیان، دانش‌آموزان و متخصصان اجازه می‌دهد تا با هم کار، تجربیات یادگیری ایجاد و چالش‌های فرارشته‌ای، پیچیده، عمیق و سیستمی را بررسی کنند. این روش تضمین می‌کند که محتوای آموزشی متناسب با نیازهای فراگیران متنوع است. طراحی مشترک حس مالکیت و تعهد را در بین دانش‌آموزان تقویت می‌کند و تعامل و انگیزه آنها را افزایش می‌دهد. تأکید بر اهرم‌های متقابل یادگیری مانند خلاقیت در این موضوع نیز جایگاه خاص خود را دارد.
انتهای پیام