پنج نکته درباره چرایی جهش تولید با مشارکت مردم

به گزارش ایواره، بصیرت نوشت: انتخاب عنوانی اقتصادی برای شعار سال جدید از سوی رهبر معظم انقلاب، عنوانی که هم‌راستا با شعارهای سالیان گذشته است، نشان می‌دهد که ایشان با درک دقیق مسأله اصلی اقتصاد کشور، بر معطوف‌سازی سیاست‌گذاری و اقدام در زمینه تحقق این مهم توجه جدی دارند. به بیان دیگر، از آنجا که اقتصاد مسأله اول کشور است، معظم‌له شعارهای سالیانه را معطوف به این مسأله مهم طرح می‌کنند.

به هر حال، در باره چرایی و اهمیت جهش تولید با مشارکت مردم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. اولین نکته به ماهیت مردم‌سالار نظام اسلامی برمی‌گردد؛ در مردم‌سالاری دینی، نقش مردم فقط در رأی دادن خلاصه نمی‌شود. مردم در مردم‌سالاری دینی، علاوه بر استقرار و تثبیت نظام، در کارآمدی آن نیز نقش بی‌بدیل دارند. بنابراین، اقتضای مردم‌سالاری دینی و تقویت کارآمدی نظام آن است که حوزه مشارکت مردمی در اقتصاد نیز توسعه پیدا کند.
۲. در شرایطی که فشارهای خارجی، تضییقات متعددی برای اقتصاد کشور و معیشت مردم در پی داشته است، یکی از مهمترین جایگزین‌های مطمئن برای اقتصاد کشور در شرایط کمبود امکانات خارجی، پای کار آوردن ظرفیت‌های متعدد و متنوع مردمی است؛ ظرفیت‌هایی که اتکا به آنها از ابتدای انقلاب تاکنون ضامن موفقیت در حوزه‌های مختلفی چون تأمین امنیت پایدار، حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور، دستیابی به پیشرفت‌های علمی در برخی حوزه‌ها و… بوده است. درواقع، ظرفیت‌های مردمی یک ابزار موازنه‌ساز در برابر فشارها و تهدیدهای اقتصادی دشمنان است.
۳. مطابق با قانون اساسی، اقتصاد کشور ماهیت دولتی، خصوصی و تعاونی دارد. واقعیت مهم در این میان آن است که حجم بخش دولتی، در عمل عرصه را بر دو بخش دیگر اقتصاد تنگ کرده است؛ عارضه‌ای که اتفاقاً خود منشأ بسیاری از مسائل همچون راحتی تحریم‌پذیری، افزایش میزان ارتکاب به فساد، کاهش بهره‌وری، افزایش هزینه‌های دولت و… می‌باشد. بنابراین، به منظور تعادل‌بخشی به اقتصاد کشور و نمایان شدن هر چه بیشتر بخش مردمی آن، مردمی‌سازی جهش تولید نیز ضرورت دارد. علاوه بر این، برخی اسناد بالادستی مانند سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی بر این مهم تأکید دارد. همچنین باید اشاره کرد که دستیابی به اهداف مندرج در برنامه هفتم توسعه، همانگونه که رهبر معظم انقلاب نیز اشاره کردند، با مردمی‌سازی اقتصاد و تولید امکان‌پذیر است.
۴. در همین زمینه باید به آسیب‌پذیری ملی به واسطه‌ی ضعف تولید در ایران اشاره کرد؛ زیرا با توجه به واقعیت‌های موجود و چند سال اخیر اقتصاد کشور، به واسطه‌ی ضعف‌های ساختاری و مدیریتی در اقتصاد کشور از یک سو و فشارها و تضییقات بین‌المللی از سوی دیگر، حوزه‌ اقتصاد و معیشت به پاشنه آشیلی اساسی برای نظام تبدیل شده است. درواقع، در شرایطی که مشکلات زیربنایی اقتصادی، مدیریتی و فشارهای بین‌المللی، امکان بهبود وضعیت اقتصادی، معیشتی و اشتغال کشور را به آسیبی ملی تبدیل کرده، باید با پای کار آوردن حداکثری ظرفیت‌های کشور بتوان به این چالش‌ها غلبه پیدا کرد.
۵. فراتر از آنچه گفته شد، مردمی‌سازی تولید یک راهبرد موفق در کشورهایی چون چین است که در چند دهه اخیر رشد اقتصادی قابل توجهی داشته‌اند. به عنوان مثال، قابل ذکر است که چین در روستاها، واحدهای کوچک‌ زودبازده راه‌اندازی کرده است و با سرمایه‌گذاری در این حوزه، ضمن رفع کامل نیازهای کشاورزی، غذایی و پوشاک جمعیت خود، برخی تجهیزات پیشرفته را در خانه‌های کوچک روستایی تولید می‌کند.
انتهای پیام