‍ حالا نوبت مقاومت است

به گزارش ایواره،| محمد ایمانی در یادداشتی نوشت: مناطق مورد حمله در بوکمال، دیرالزور و المیادین، تصادفا (!) خطوط دفاعی در برابر گروه های تروریستی تحت امر آمریکا و اسرائیل هستند و نیروهای مستقر در آنها، نقشه جنگ نیابتی تروریست ها را در طول سال های گذشته، خنثی و سرکوب کرده اند.
اما ارزیابی اولیه چه می گوید؟ خبرنگار فاکس نیوز گزارش داده: “بایدن، حملات را زمانی آغاز کرد که بازارهای مالی و نفتی تا دوشنبه تعطیل هستند و اثری از حملات نمی‌گیرند”. این، نشانه ترس واضح از پیامدهای درگیری جدی است.
اسکات ریتر، افسر سابق اطلاعات ارتش آمریکا تصریح کرد: “به 85 هدف حمله شد. آن هم پس از پنج روز وقت مناسب. اگر کسی فکر می کند که این اقدامات چیزی جز سروصدای الکی بود عقل ندارد. به هیچ هدف مهمی حمله نشد. هیچ چیزی عوض نخواهد شد. برای این کارها سالانه حدود هزار میلیارد دلار هزینه می کنیم”.
در حالی که گزارشگر BBC می گوید: “بخش بزرگی از مقرهای مورد حمله، خالی بوده”، خبرنگار CNN در تل‌آویو تاکید کرد: “متاسفانه تاخیر ۵ روزه، منجر به آمادگی و  جابجایی افراد کلیدی و تسلیحات مهم شده است”.
گزارش شبکه NBC NEWS هم حاکی است: تاخیر چند روزه باعث شد گروه‌های فعال در منطقه، زمان کافی برای کسب آمادگی در برابر حملات را داشته باشند.
ثُمّ ماذا؟ هر اقدامی را باید با نتیجه و پیامدهایش سنجید. پنج روز سردرگمی و سپس حمله به پایگاه ها و سوله های تقریبا خالی، از درماندگی حکایت می کند. آمریکا مشت بسته خود را گشود و پر از خالی بود.
شاید کسانی بگویند می خواست زهر چشم بگیرد؟ اما از چه کسانی؟ رزمندگانی که سال ها در برابر انواع تهدید های سینه سپر کرده و انتظار شهادت در مسیر جهاد با دشمن ترین دشمنان خداوند را می کشند؟!
همین روزها مقاومت یمن، دو کشتی انگلیسی و آمریکایی را هدف گرفت و با چند فروند موشک بالستیک و پهپاد، بندر ایلات در جنوب فلسطین اشغالی را هدف قرار داد. مقامات مصری می گویند کانال سوئز تقریباً از کشتی های تجاری خالی شده است.
تقلای غرب، ریشه و علت اصلی جنگ را گم و گور نمی کند و آن نسل کشی بزرگی است که اسرائیل با حمایت کامل آمریکا در غزه انجام داد، با این توهم که غزه را تنها آورده اند.
هر چند غزه، بزرگ ترین تحقیر چند ده سال اخیر را درباره اسرائیل انجام داد، اما دیگر اضلاعج بهه مقاومت، غزه را تنها نگذاشتند و بعد از این هم تنها نمی گذارند.
صدها تحلیل در آمریکا و اروپا منتشر شده، مبنی بر این که ریشه بحران، سرکوب ملت فلسطین است و مصلحت آمریکا در این است که ضمن کاهش حضور نظامی و تلفات و خسارات خود، اسرائیل را به پایان دادن جنگ وادار کند.
قطعی ترین گزاره درباره تحولات جاری این است که پای آمریکا گیر است و نمی تواند بزند و بگریزد. قطعا، زدن ضربات دردناک تر نقطه ای و زنجیره ای تا برآورده شدن مطالبات مشروع مقاومت منطقه درباره پایان اشغالگری و جنگ ادامه خواهد یافت و آمریکا در میان مدت، بازنده اصلی است.
حالا، نوبت بازی جبهه مقاومت است.

انتهای پیام