از انتقادهای محمود کلاری تا قصه‌گویی در «تابستان همان سال»
محمود کلاری، کارگردان فیلم «تابستان همان سال» با ابراز امیدواری از اینکه نظم بیشتری در نمایش فیلم‌های جشنواره برقرار شود، گفت: من تلاش خود را کردم تا در این فیلم قصه بگویم چون قصه‌گویی در سینمای ما رنگ باخته است.
به گزارش ایواره، جمعه ۱۳ بهمن‌ماه در دومین روز جشنواره فیلم فجر فیلم «تابستان همان سال» ساخته محمود کلاری فیلمبردار شناخته شده سینما در مرکز همایش‌های برج میلاد به نمایش درآمد که البته با انتقادهای او بابت بی‌نظمی در سالن و سیستم صدا همراه بود.
در این فیلم مهران مدیری در یک سکانس بازی کرده بود اما او و علی شادمان در نشست مطبوعاتی فیلم حاضر نبودند.
محمود کلاری در این نشست با اشاره به اینکه پیش‌تر به نوعی آن طرف صحنه بوده و عکاسی میکرده و در نشریات هم حضور داشته، گفت: حالا این طرف صحنه هستم و همین ابتدا بابت صدای بد پخش فیلم در سالن عذرخواهی می‌کنم. امروز روز دوم جشنواره است و امیدوارم مجریان برگزاری جشنواره نظمی به این نمایش‌ها دهند تا فیلم‌ها درست‌تر دیده شوند نه اینکه در دقیقه ۲۰ فیلم, هنوز افراد در سالن رفت و آمد کنند.
وی ادامه داد: تاکنون در جشنواره‌های مختلف در جهان شرکت کرده‌ام ولی چنین چیزی ندیده بودم چون افراد پس از پخش فیلم دیگر حق ورود به سالن ندارند.
او با بیان اینکه اگر تماشاگران نریشن اول فیلم را نشنوند، متوجه داستان نمیشوند، گفت: من سعی کردم در این فیلم قصه‌گو باشم، دقیقا مانند مادربزرگ خودم و تلاش کردم۹۰ دقیقه برای مخاطبان قصه تعریف کنم زیرا در سینمای ما اکنون قصه‌گویی رنگ باخته است. درنهایت باز از شما عذرخواهی می‌کنم البته شاید عذرخواهی وظیفه و کار من نباشد.
کلاری درباره خاطره‌محور بودن فیلم و ریتم کند آن توضیح داد: هیچ تدبیری برای ریتم کند یا تند فیلم نداشتم. براساس تجربه چهار دهه‌ای در ارتباط با افرادی که با آن‌ها در ارتباط بودم و از هر کدام آموختم، فکر کردم که در ارتباط با موضوع باید فیلم بسازم و ریتم تند و کند به برداشت مخاطب روز بستگی دارد. این را از من بشنوید که دستکاری در این مقوله به فیلم ضربه می‌زند. فیلمی که فطرت کندی دارد، هیچگونه تند نمی‌شود و فیلم با مضمون و محتوای هر سکانس ریتم می‌گیرد.
کلاری درباره تخریب خانه قدیمی و مادری در پایان فیلمش گفت: می‌بینیم که بافت قدیمی شهر در حال خراب شدن است و جای خود را به یک معماری بی‌هویت می‌دهد. من متولد و بزرگ شده تهران هستم. نیما یوشیج با پدربزرگ من همشهری بودند و شعری از نیما درون‌مایه اصلی فیلم من بود.
سمیرا حسن‌پور -بازیگر این فیلم سینمایی – هم در بخشی از این نشست گفت: من آدم خوش‌شانسی هستم چون اولین بار در سینما جلوی دوربین آقای کلاری رفتم، جایزه‌ام را در جایی گرفتم که ایشان داور بودند و اکنون هم توانستم در فیلم ایشان بازی کنم.
کوهیار کلاری -مدیر فیلمبرداری این فیلم- نیز بیان کرد: در حال حاضر در سینما فیلمبرداران خوبی داریم. من این شانس را داشتم که ۲۲ سال با آقای کلاری کار کنم اما جایگاه مدیر فیلمبردار بودن این فیلم خیلی متفاوت بود. شانس بزرگی است که کنار کارگردانی کار کنید که خودش خدای فیلمبرداری است و زیباترین تصاویر سینمای ایران را ثبت کرده است.
علی اوجی تهیه کننده این فیلم هم درباره حضورش در این فیلم توضیح داد: من در سینمای تجاری رشد کردم اما سلیقه من را به این سمت سوق داد. یک کاراکتر بازیگر دارم که گاهی خودش را فدای یک شخصیت دیگر می‌کند تا چنینی فیلمی بسازد. گاهی برای اینکه پول چنین پروژه‌ای را مهیا کنم حتی در رئالیتی‌شوها بازی کردم.
در این نشست فریبا نادری، رایان سرلک، رونیکا بهرام‌زاده (بازیگران)، کوهیار کلاری (مدیر فیلمبرداری) وقتی کامیاب امین‌عشایری (طراح صحنه) نیز حضور داشتند.
انتهای پیام