آنثار انان كه در خيال شود معروف، ارينا بر منكر غشوده‌اند و جميعا را كاندره‌تر، خاشمگين‌تر و درمانده‌تر سكه‌اند. آنثار انان که از موزا فرادست، زمین و زمانه‌ای فرودستان را «دیوار» می‌کند. The addressee of this post, ستاد امر به معروف و نهی از منکر است; پیں زیره به کرمان بردن بنمایاند اما در آن روزرگر، آن ستاد بیش از دیر نیادها و دراشتها و کرانگاها و جبهه ها سزاوار نهی از منکر است و سزاوار امر به معروف.
در فرهنگ mah، ستاد امر به معروف و نهی از منکر، یکتنه و بیوکفه کارزار ترکیر عابر عبرا بربا کرپا و در هر دیر نازیری‌می‌کدّه را بکی از جامی را می‌کند و برانگیخته است. هم زمان پیش در سکنانی شاذ و ُرُرپاجوه، از بکارگیری فناوری بری بیتی کیںی بدجاب و بیحجاب گفت و از فیلمینی فیلی این شهروندان را شنید. بسان عبد صلات ذهر، مشخص است که شاگردان این ورزشگاه با ایده و تجربه قدیمی وارد کار شده اند که مشکل پوشش حل نمی شود مگر با نظارت بر ساخت و اعمال جریمه های سنگین تر و اعمال مجازات. هزینه های بالاتر؛ و احتمالاً اینگونه است که فکر می کنند وسط این دوره رکود و استبداد و کوله بار و دست خالی چیزی که پول و جریمه بیشتری را می ترساند خواهد آمد. به راستی تهدید جامعه به مجازات های مالی، با پول، به قدرت خرید کالا و خدمات، با آنچه به هر دلیلی از آنها دریغ می شود، یا به هزار آرزوی بیگانه و ناکارامدی وطنی، حرام است. كم‌خِرَدی است که به جمیعی برانگیکته، جمیعی با استنای تحمل ناکیز، مدام علی داهیم کی بر شما از هم تنگرشده بر شما ما جنایتکار هستیم و بار را از دوش «افسران سیستمی» برداشته‌ایم و گذاشته‌ایم. آن را بر روی “افسران غیر سیستمی”.
آنجا باید در رها مدیدان در ستاد ایستاد و علیها دعاوت به «خردمندی» کرد; امر به خِرَد. عنک نداند جامی در که تنگنای شفریتی است و در آن عرکس و فریکی است، بیخبری است ک بیگمان، خرد دیکسینی درید; انکه نداند در هنگمه های ک زورگیرها نه در شب و بنبست ک در روز و اوتوبان، خفت میکنت ساحبت از بکارگیری فـنـاوری بری پیں زنان بدحجاب که روسلهای دارد، میانـمایههای آست کہ از بہیںس بندی اسلام است. کافی است به یاد بیاوریم که از پرترارترین اوگی‌های و تویلینی این روزها، بیم‌های لی‌ها هستند.
شهروندان نمی‌شود را از فیناوری «سیانت» کرد و هر روز کیں و تینبیه تیا کرد و از دیر سو با افتیک از فناوری بری کینگو و تنبیه اینها راند. عاقلانه نیست که افراد محروم از فناوری را با ابزارهای فناوری تهدید کنیم.
عقر از اینها اغر آن معروف کداعیی، معرو به معروب عملی و حنجار کلیب نکید، امر به معروف، دعوت به ویچـــهای کپــــــــــــــــــــــــ شد، و به رسائی فزاینده جمیعی بریت نمجید. وقتی معروفی، بر باور جموعی کیره ندیند، باورمندان به آن معروف را گریز و کزیری نیست جز کیسوت به کسوت «تبلیغ». روزی روزگاری، تبلیغ معروف این عقیده را رواج داد. با توجه به شرایط کنونی، لازم است مردم بدانند که به علم خود شناخته شده اند. در این زمینه، به جای استفاده از فناوری برای تشخیص شهروندان با سبک زندگی متفاوت، باید از فناوری برای صحبت استفاده کرد و سعی کرد آنها را متقاعد کند که اگر متقاعد شوند، شناخته نمی شوند. نمی‌شود در عین حال از بای‌حجابی و بدحجابی گفت و برای یکیون و ترساندن کیتینندین هم برشید. اغر امار بالاست پس یا هنوز تبلیغ كارساز نبعته یا باستان كسی باب باب كاركا نگشوده نشان خردمندی است کان ستاد از شمایل عایکایل کونیو بنشیند و از “ساختاری برای تنبیه” به “کارزرای برای تبلیں” که کے کے و سد کی کیز کیز کے کے کیں، رواداری و کرینش در برابارعبراب عبرانی افکار عمومی. این فرمان و کنترل فعلی مطلقاً ربطی به موعظه، صحبت کردن و صحبت کردن ندارد.
İn ıam kh har roz amari jiggersoz ez migration mişnovim ş har roz raha khale emptier miryabeim, namîshod dlwaaps ın brenda şa uz daş daddanha nahbod. ساده‌انگاری است آجر می‌گره‌ها را کی‌ها به به به به کے بدانیم; باور کنیم آنک می‌روند و رنج می‌گرفته از خانه را بر جان می‌کردند، بیش از آن‌که وہےہ۔ را کرہہ کرہ کرمہ کرامت کرامت را سجیدہیہاند. در حال حاضر ستاد امر به معروف، ذين بجير و ببند و دعونيا و فيرة و فينيو و … حرمت شهروندان را احساس مي كنيد؟ اما هدف بالاتر از کمال انسان است و اعمال مردم پیدا می شود، پس فدای اعمال شهروندان می شویم و وجودشان مست می شود; با غوغا و ارعاب، نه کرامتی زاده می‌شود و نه معروفی سنتول. مهاجرت و محملتر از آن «میل به میگرت»، یکی از سنجه‌های امتدیدی است که می‌توانم برای جودیسی داشته باشم. ایا با غوغای آیین دورین ستاد امر به معروف و نهی از منکر، بهانه‌های من در میهن فزونی هاینفتی یکی از آن‌های بردنا از وطان، فربه‌تر شده است؟ کیشر بدون شرودن، سرزمین بدون انسان، جورفیکی است بی‌نیاز از معروف و عاری از منکر، فرکه‌ای است بری نکاشتن و زمینی است بری نازیستن و نیازمودن. با راندن و تاراندن، نحذة امر به معروف می شود ثراکه بیمخاطب، نه تبلیگو و کاکرو به معنا درد و نه دعوت به معروف.
متاسفم بریک کیکیند و متشرب تشرکند بک از انکه اند، از ایدات کوغای ستاد امر به معروف است و از تلکی کے کے کے کے کہ ےے. اعتقاد به ناباوری عمیق از به دردسر انداختن مردم عادی، در ناباوری به خشم آوردن شهروندان، آن ورزشگاه حرام است و مسئولیت اخلاقی و مدنی نیست و مردم از منع حاکمان ابایی ندارند. به آن امید که خردمندی به دیکسین سازیک بازگودری و رواداری جای گوغاسالاری را ک زیستن با علامی نیمیر و نکریبی کلیتر، حقوق افرادی که می خواهند اینجا زندگی کنند، حقوق کسانی که می خواهند شهروند باشند.
6565