رخدادها و اعمال ماه محرم

به روگر ایواره، محرمه مه حماسه و شوجات و جوانمردی، مه علم ستیزی و کوتبه با دیگر و ذلت است، محرم مه امر به معروف و نهی از منکر فرا ریسید. سلام بر حسين، سالار همه ناشران عقديا و جهاد، سلام بر سروِ بلند آزادي و مرافت كه از ذلت بيزار بود و عشيك ازادي…

إين مه در مكتب تشيع ياداور نهدت حضرت سيدالشهدا و حماسه جاودان كربلاست. همچنین آغاز جماعت آغاز حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) است که مردم را با شئون دینی خود آشنا می کند و احکام دین را به خانه و مساجد می آورد. شرکت در عزاداری امام حسین (ع) و اشک بر سیدالشهداء(ع) در زمان غیبت امام زمان (ع) است.

ین مه، یاداور دلاورمردی‌های یاران باوفای اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، فداکاری‌های حضرت زینب کبری(سلام الله علیها)، حضرت امام سجاد(علیه السلام)، و همه سرای كاروان امام حسین(علیه السلام) است. إين ماه، ياداور ختبه‌ها و شعرهاي علي‌بش سالار شيداني، نتگ اتشين حضرت زينب (سلام الله عليها) و ختبابه‌ كراي زین العبیدین (علیه السلام) است.

عقام ماح محرم

1- به همنج رويت هلال محرّم، مستحب است تكبير بغوي و اغر مي تواني دعاي مشروحي را كه سّد در «يقبال الامال» بريدي است، بخواني.

2- شب اول حرام 100 رکعت نماز می خوانم و در هر رکعت سوره «حمد» و «قل هو الله» (سوره توحید) را می خوانم و هر دو رکعت را با سلام ختم می کنم. به روایت رسول خدا (ص) .

هر کس در اول ماه محرم این نمازها را بخواند و روزه بگیرد مانند کسی است که در تمام طول سال مداومت داشته باشد و تا سال بعد از وسوسه در امان باشد و اگر بمیرد وارد بهشت ​​می شود.

3- در روایت دیگری از رسول خدا (ص) در شب محرم دو رکعت نماز به این صورت خوانده می شود.

در رقاط عوّل سوره «حمد» و سوره «عنام» و در ركة دوم سوره «حمد» و سوره «يس». علاوه بر این نماز مستحب است برای هر ماه نماز خوانده شود.

4- در روز اوّل محرّم، روز المحرّم مستحب است، که در روز امام رضا (ع) دردهـاند:

«هر کس در این روز روزه می گیرد و حاجتش را خداوند مستجاب می کند و خداوند دعای او را مستجاب می کند، این روزی است که حضرت زکریا فرزندانش را از خدا خواست و خداوند دعای او را مستجاب می کند و زنده می ماند».

5- از امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) روایت شده است که رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در اول ماه دو رکعت نماز خواند و بعد از نماز دستان خود را بلند کرد و این را خواند. سه وقت دعا:

اَللّهُمَّ اَنْتَ الاِْلهُ الْقَدیمُ، وَ هذِهِ سَنَةٌ جَدیدَةٌ،

خوديا تويي معبود ازلي و در سال تعريف است

فَاَسْئَلُکَ فَاَسْئَلُکَ فیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطانِ، وَ الْقُوَّةَ عَلی هذِهِ النَّفْسِ الَْمَکَرَةِ بِالسُّوِّ، وَ الْمَّارَةِ بِالسُّوِ،

از تو کمه در آن سال منتجام را از شيطان و نريو بر آن نفس ک پوپوند به غنا ميده و بدانکه مرا به تو

یا کَریمُ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ، یا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، یا ذَخیرَةَ مَنْ لا ذَخیرَةَ لَهُ، یا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، یا غِیاثَ مَنْ لا غِیاثَ لَهُ، یا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، یا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ،

ای ساحب جلالت و بوزروواری، ای ساحب عن کس کے کے کے کے، ی ساحب آن کن کن کن کے کے که پول ندارد،

یَا حَسَنَ الْبَلاءِ، یا عَظیمَ الرَّجآءِ، یا عِزَّ الضُّعَفآءِ، یا مُنْقِذَ الْغَرْقِ، یا مُنْجِیَ الْهَلْکی، یَا مُنْعَیَمُِ.

ای که تورامت نیکوست، ای بہورگ مایه امید، ای عزت بھش نتوانان، ی نجات بکش غریقان، ی خلاستنده حالکان، ی نعم بھش، ی زیابرور، ی فزون بکش، ی نیگوده،

اَنْتَ الَّذی سَجَدَ لَکَ سَوادُ اللَّیْلِ وَنُورُ النَّحِ، وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاُ الشَّمْسِ، وَدَوِیُّ الْمَوَّشُوَةُ الْمَعَوَشِ وَحفیفُ.

تویی که سجده کرد (و به کمال خدوع امراد) برایت سیاهی شب و روزی و روزی و تابش مه و شوای خورشید و سایرین به ابر و بهم ایدره دریک، ای کیدی که شرک نداری.

اَللّهُمَّ اجْعَلْنا خَیْراً مِمّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْلَنَا ما لا یَعْلَمُونَ، وَلا تُؤاخِذنْبِما یَقُولُونَ اَلَوَلهَ، حَسْبیَ.

خدا بهتر از آنچه مردم می اندیشند، و خدا بهتر از آنچه مردم می اندیشند، و خداوند از آنچه آنها می دانند نمی داند.

عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ، امَنَّا بِهِ، كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا، وَما یَذَّكَرُ الْعَلُّا، اُلْاُلُّا.

بر او توکل کنم و اوست پروردگار عظیم، ایمان داریم به او هرچه از نزدیک پروردگاست اندرز خرند ج ج ج جریک.

رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَیْتَنَا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً، اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهِّابُ.

رابورنا منحرف مساز دل‌های را پس از آن که هیدامان کردی و ببھش به ما از پیش خود رحمتی ک براستی تویی بھشایشگر.

6- مرحوم «شیخ الطوسی» می فرماید: ولی در روز عاشورا از دیوت و اب امساک یکیدہ، امّا نگرد نگرد، و کون وقتِ عصر فراست، به کمی کمی، تربت کند کند (زیرا روزه در آیین روز بنی امّه بود ک به شکرانه ترایہ کربلا، می‌چرتند).

برخی از رویدادهای این ماه به شرح زیر است:

محرم اول

آغاز سال هجری قمری است، گرچه هجرت در ماه ربیع الاول اتفاق افتاده است، اما در آغاز سال، شایسته است همه مؤمنان از واقعه عظیم هجرت یاد کنند. آثار مهم آن در تاریخ اسلام و فرزندسالاری ملا متقیان علی (ع) در شب دنیا.

دوم محرم

روز ورود امام حسين(ع) و يارانش به سرامين كربلا (در سال 61 حجري قمري) است كه سرآغاز حماسه‌اي عزيم عاشوراست.

هفتم محرم

روز بستن اب به روي سپاه امام حسين (ع) است، در آين روز دستوري از سوي عبيداللّه بن زياد بريا ومر بن سعد ريست كه بين حسين (ع) و يارانش و اب حايل شوند، تا قرته‌اي از عب فرات ننوشند.

نهم محرم: تاسوعا

«شیخ کلینی» از امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که پیامبر فرمود: «روزی که امام حسین (ع) و یارانش در کربلا محاصره شدند و دشمنان برای جنگ با آن حضرت و پسر مرجانه گرد آمدند. و عمر بن سعد از لشکر کثیر خود خوشحال شد و امام حسین (علیه السلام) و یارانش در آن روز ضعیف بودند و یقین داشتند که برای امام حسین (علیه السلام) یاوری نمی آید و اهل عراق یاری نمی کنند. او.» سپس فرمود:

بِأبی المُسْتَضْعَفُ الغَریبُ، پدرم فدای آن دعیفِ غریب باد.

در آئین روز شمر همر با نامهای از سوی عبیداللّه بن زیاد خطاب به عمر بن سعد وارد کربلا شد بر امام حسین(ع) و یارانش تا تسلیم شوند و بیعت کنند و در صورت امتناع، همه آنها را بکشد. امام حسین (ع) حاضر به قبول ذلّت بعت با دوشنم نشد، ولی از انان ها هو روبه رو با عنان روبه رو شد به روبه رو شد.

روز محرم (عاشورا)

روز پرحماسه و فلماسه نشدنی تاریخ اسلام و تشیّع، روز فداکاری، جانبازی و شهادة سرور و سالار شیدانه حضرت اباعبدللّه الحسین(ع) و یاران باوفایش، در سرامین کربلا (در سال 61 هجری قمری) است.

دوازدهم محرم

روز شهید امام زین‌العابدین(ع) (بنابر تورینی در سال 94 YA 95 حجری قمری) است.

بیست و پنجم محرم

روز شهادت امام زین‌العابدین(ع) بنابر تعریف الدیر است

منبع:

سایت آیت الله ناصر مکارم شیرازی www.makarem.ir

انتهای پیام