آیا وقت بازگشایی مدارس فرا رسیده بود؟ | زنگ خطری که یک نظرسنجی به صدا درآورد

ایواره ، جلال کریمیان ، دانشجوی دکترا فلسفه تعلیم و تربیت در دانشگاه تهران ، از بازگشایی مدارس دولتی و خصوصی از روز شنبه 17 اردیبهشت و مهمترین دلایل بازگشایی مدارس برای جلوگیری از ترک تحصیل دانش آموزان خبر داده است. جزئیات این تفاهم نامه که توسط مرکز مطالعات ریاست جمهوری ریاست جمهوری منتشر شده است به شرح زیر است:

در اوایل هفته جاری ، دولت اعلام کرد مدارس در مناطق کم خطر کشور در 17 مه بازگشایی می شوند. این ممکن است کمی عجیب به نظر برسد ، زیرا دفتر مرکزی کرونا از ابتدا اعلام کرد که مدارس و دانشگاه ها آخرین مکانهایی برای بازگشایی هستند. جامعه پزشکی نسبت به این تصمیم خوش بین نیست و برخی از افراد به دلیل نگرانی در مورد این بیماری از نظر روانی حاضر نیستند دانش آموزان خود را به مدرسه بفرستند. با وجود این اعتراض ها ، اما طرفداران بازگشایی مدارس استدلال های قابل توجهی در حمایت از موضع خود دارند.

مهمترین دلیل برای بازگشایی مدارس کشور مسئله کیفیت آموزش و تأثیر آن بر عدم موفقیت دانشگاهی و نابرابری آموزشی است. در دو ماه گذشته ، معلمان و مدارس تلاش های چشمگیری را برای دسترسی دانش آموزان به آموزش از راه دور انجام داده اند. با این حال ، ارزیابی های اولیه نشان می دهد که دسترسی به آموزش لزوماً به تدریس با کیفیت منجر نمی شود و این کمبود منجر به کاهش مزمن آموزش دانش آموزان در سال های آینده خواهد شد. جدی بودن این مشکل زمانی روشن تر می شود که می دانیم قربانیان اصلی دانش آموزانی از مناطق کم درآمد کشور خواهند بود. عدم بازگشایی مدارس به معنای تأثیر دومینو در یادگیری دانش آموزان غیر ثروتمند است.

نتایج بررسی رضایت از یادگیری از راه دور

در همین راستا ، مرکز ریاست جمهوری برای مطالعات استراتژیک یک مطالعه آنلاین را در هفته اول ماه مه انجام داد. در این مطالعه از دانش آموزان و والدین خواسته شد تا رضایت خود را از اثربخشی آموزش از راه دور در مدارس ابراز کنند. در مدت پنج روز ، بیش از 20،000 نفر در این نظرسنجی شرکت کردند که زنگ های خطر زنگ جدی به تصمیم گیرندگان کشور وارد کرد.

پانزده هزار نفر از پاسخگویان مدارس دولتی را مورد بررسی قرار دادند ، که 61 درصد (حدود 10،000) اثر بخشی از یادگیری از راه دور را “فقیر” ارزیابی کردند. 23٪ نتیجه این “آموزش متوسط” را به این آموزشها داده اند و بقیه (16٪) عملکرد این آموزش ها را “خوب” می دانند.
نتیجه یک مطالعه آنلاین توسط مرکز مطالعات استراتژیک
با مشارکت بیش از 15000 پاسخ دهنده در سراسر کشور

این نظرسنجی به همراه اطلاعات و اخبار زیادی از سراسر کشور نشان می دهد که در سال تحصیلی جاری ، آموزش ناکافی ممکن است کافی نباشد و ما باید در مناطقی که خطر کمتری دارد ، مجدداً مدارس را بازگشایی کنیم.

دلیل دیگری که بازگشایی مدارس را توجیه می کند ، بازگشایی کلیه مشاغل پرخطر در اکثر نقاط کشور است. هنگامی که تعامل های تجاری در شهرها برقرار می شود ، حداقل یک واسطه برای انتقال بیماری به هر خانواده ایجاد می شود. به همین دلیل ، تأثیر نسبی بازگشایی مدرسه بسیار کمتر از بازگشایی سایر حرفه ها است. یک مطالعه جدید توسط دانشگاه UCL در انگلیس این ادعا را تأیید می کند. در این مطالعه مشخص شد که تأثیر تعطیلی مدارس در جلوگیری از شیوع بیماری در مقایسه با سایر اقدامات فقط 2 تا 4 درصد بوده است.

آگاهی از تصمیمات سایر کشورها نیز در این زمینه مفید است. فرانسه یکی از کشورهای اروپایی است که این هفته مدارس خود را بازگشایی کرد. کشته شدن کورونا در فرانسه چهار برابر ایران است و بسیاری از شغل ها هنوز بازگشایی نشده اند. مانند فرانسه ، سایر کشورهای اروپایی یا مدارس خود را افتتاح کرده اند یا قصد دارند این کار را انجام دهند. تأکید بر بازگشایی مدارس در این کشورها بدان معنی است که مقامات دولتی آنها متعهد به کارآمدی سیستم آموزشی خود هستند و حساسیت آن را درک می کنند.

پیشنهاد مجدد برای بازگشایی مدارس به معنای نادیده گرفتن همه گیر نیست. این معمولاً امکان پذیر نیست و باید با اقدامات خاصی همراه باشد. فاصله اجتماعی ، ضد عفونی کردن فضای مدرسه و مشاهده موارد مشکوک اولین شرایط برای بازگشایی است. در عین حال مدارس با تقسیم کلاس ها و دانش آموزان به دو گروه و حضور این دو گروه بطور جداگانه در مدرسه می توانند تراکم جمعیت مدرسه را کاهش دهند. علاوه بر این ، در مواجهه با اضطراب عمومی ، ممکن است حضور در مدرسه برای دانش آموزانی که خانواده هایشان به آنها آموزش می دهند اختیاری باشد.

همه این استدلال ها و راه حل ها مبتنی بر یک فرضیه سیاسی است. آموزش و پرورش مهمترین نهاد برای رفع نابرابری های ناتوانی است و باید در ارائه آموزش با کیفیت برای همه اقشار جامعه متعهد باشد. سالهاست که سیاست های غلط باعث شده است که کالاها آموزش بیشتری پیدا کنند و هزینه های بیشتری را برای جامعه به همراه داشته باشند. . بدون شک ، این به معنای قربانی کردن سلامتی کودکان و نوجوانان در آموزش نیست ، بلکه به این معنی است که باید شرایط برای هر دو فراهم شود.